پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

خانواده به عنوان اصلي‌ترين واحد جامعه، بنيانگذار سلامت جسمي، فرهنگي، معنوي، رواني و اجتماعي اعضاي خود است و اين نهاد، گرامي‌ترين نهاد نزد خداست و محوري‌ترين نقش در اين نهاد هم مادر است؛ چرا كه وقت بيشتري را در اين نهاد دارد و براساس عاطفه‌ي جسمي- رواني ايجاد شده بين مادر و فرزندان، تأثيرپذيري از مادر توسط فرزند، بيشتر است كه توجه به اين امر در حقيقت كمك مهمي است به تشكيل و اداره‌ي يك جامعه‌ي سالم. با توجه به اينكه جوامع بشري از جمله جوامع اسلامي با مشكلاتي همچون: مفاسد اخلاقي، اجتماعي و فرهنگي روبه‌روست ضروري است كه مادران با وظايف و مسئوليت‌هاي خود آشنا شده تا آسيب‌هاي حاصل از كاهش نقش تربيتي‌شان را از خانواده و جامعه‌ي خود دور كنند. نوشته‌ي حاضر، آسيب‌هاي كاهش تربيتي مادر را مورد بررسي قرار داده است و در اين زمينه از آيات و روايات كمك گرفته است تا به اين سوال پاسخ دهد كه: «آسيب‌هاي فردي، خانوادگي و اجتماعي كاهش نقش تربيتي مادر چيست»؟ و در نهايت در اين بررسي كه به روش توصيفي انجام گرفت مشخص شد كه وظيفه‌ي اصلي مادران، تربيت و نگاهباني از سلامت روحي، رواني و جسماني فرزندان و جامعه است و هرگونه كوتاهي در اين زمينه منجر به بروز مشكلاتي چون: اضطراب، افسردگي، پرخاشگري، انزواطلبي، گسست عاطفي، اعتياد، خشونت‌طلبي و غيره خواهد شد.