پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

انحراف يكي از موانعي است كه بر سر راه رشد و كمال انسان به سوي هدف غايي يعني دستيابي به سعادت و لقاي حق قرار مي‌گيرد و او را از هدف اصلي زندگي خارج و انسان را از مقام خليفه اللهي به زير مي‌كشاند. روش به كار برده شده در اين پژوهش با عنوان «در آمدي بر علل انحراف انسان از نظر قرآن و روايات» روش توصيفي- تحليلي است و جمع آوري اطلاعات از طريق مطالعه منابع و متون كتابخانه اي و مراجعه به تفاسير با تأكيد بر تفسير تسنيم در سوره اسراء است. انسان موجودي است دو بعدي كه يك بعد مادي و يك بعد معنوي دارد. و براي اين كه بتواند به اوج انسانيت صعود كند بايد علل و عواملي كه باعث مي شود وي از راه حق و حقيقت جدا شود و منحرف و گمراه گردد، را بشناسد و با مبارزه آنها به مقام برتر برسد و مصداق احسن الخالقين گردد. اما علل و عواملي كه مانع رسيدن انسان به مقامي كه درخور آن است، مي باشد و انسان را از راه حق باز مي دارد، گاهي مربوط به خود اوست و گاهي هم مربوط به اجتماع و محيط پيرامون وي مي باشد. برخي از مهم ترين عوامل انحراف انسان از راه حق با توجه به سوره اسراء كه مربوط به خود فرد مي باشد عبارتند از: عجله و شتاب زدگي، خودكشي، عدم بصيرت و تكبر در برابر خداوند مي باشند كه همه اينها باعث شده كه بر دل انسان زنگار نشيند و چشم دلش نابينا گردد و ترازوي سنجش عقلش توازن خود را از دست بدهد و سرانجام حق را نبيند يا وارونه ببيند. ولي دسته ديگر از علل انحراف انسان كه مربوط به اجتماع است عبارتند از: عدم احسان به والدين در شرايط انحراف از توحيد، اسراف و تبذير، تعصبات جاهلي، ابتلا به فحشا و ... و اين نتيجه حاصل شد كه انسان علاوه بر ظاهر و جسمش داراي گوهري به نام روح است و از آن جا كه خداوند انسان را موجودي مختار آفريده است مي تواند با دارا بودن اين ويژگي مسير زندگي خود را تنظيم و راه سعادت يا انحراف بپيمايد.