پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

صحيفه سجاديه ميراث گرانقدر امام سجاد )عليه السالم( يكي از كتب معتبر شيعيان بوده كه داراي مباني قرآني و مبتني بر تعاليم وحي است. امام )عليه السالم( در روزگاري به سر ميبردند كه امكان ارتباط با شيعيان بسيار سخت و دشوار بود و ايشان سخنان خود را با مناجات و دعا براي شيعيان بيان مي كردند. در ادعيه صحيفه سجاديه مفاهيم و تعابير قرآني رخ مينمايد كه بيانگر پيوند و رابطه عميق ميان اين كتاب با قرآن كريم و محتواي همسان آنهاست. در اين پژوهش كه به روش تحليلي توصيفي و به شيوه گردآوري اطالعات كتابخانهاي ارائه گرديده آموزههاي اعتقادي و اخالقي دعاي بيست و دوم صحيفه سجاديه مورد بررسي قرار گرفته بدين ترتيب كه پس از تحليل و بررسي مفهوم دعا استنادات قرآني آن اخراج گرديده و به همراه روايات ارزشمند اهل بيت ذكر ميگردد. در ادامه به معارف اعتقادي دعا كه عبارتند از توحيد معاد، نماز و تولي و تبري پرداخته مي شودو همچنين برخي از فضايل و رذايل اخالقي اعمال انسان از جمله صبر، بخشش، دعا و اخالص ورذيلت ها مانند حسد، غفلت، ظلم و لغزش كه به تفصيل بيان شده است. نتيجه اينكه آنچه در اين دعا مطرح شده نشئت گرفته از كالم الهي است كه در واقع به تفسير و تبيين مضامين قرآني كه عيناً در اين دعا وارد شده ميپردازد و ارتباط بين آنها را به شايستگي بيان ميدارد.