پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

اين پايان نامه به بررسي موضوع نقش بينش هاي انسان بر گرايش هاي او از منظر قرآن مي پردازد، به اين ضرورت كه انسان ها وابسته به بينش هاي درون خود بوده و رفتارهاي خود را بر اساس آن شكل مي دهند، به همين مناسبت نيز بخش زيادي از آموزه‌هاي قرآن به حوزه‌ي بينش يعني؛ معرفت، تفكر و شناخت اختصاص دارد. بينش قرآن بينش توحيدي است؛ يعني همه‌ي امور جهان آفرينش را در ارتباط با خدا و شناخت و معرفت و ايمان به او مي-بيند. مباحث اخلاقي از جمله مباحثي است كه در قرآن در رابطه با معرفت و بينش مطرح شده است. از سوي ديگر در مسايل اخلاقي به مسئله‌ي معرفت و بينش كمتر توجه و پرداخته شده است، به طوري كه بسياري از رذايل اخلاقي ريشه در بينش و معرفت و اعتقاد ناصحيح انسان از خداوند متعال دارد. در نوشته حاضر سعي بر آن شده تا چگونگي تأثير بينش در گرايش انسان به كسب فضايل اخلاقي و دوري از رذايل اخلاقي بيان شود. روش گردآوري اطلاعات به صورت فيش برداري از كتب تفسيري، اخلاقي و اعتقادي صورت گرفته است. در نهايت نتايج به دست آمده اين است كه بينش در شناخت خدا و صفات الهي نقش بسزايي در كسب فضايل اعتقادي - اخلاقي و دوري از رذايل دارد، به طوري كه ويژگي‌هاي اخلاقي هر شخص به طور مستقيم به بينش و معرفت ‌او بستگي دارد. بينش و آگاهي به عنوان شرط لازم نه كافي در كسب فضايل اخلاقي و رشد اخلاقي انسان‌ها اثر دارد.