پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

شفاعت از عقايد مسلم اسلامي و مورد اتفاق شيعه و اهل سنت است كه در سبك زندگي انسان‌ها نقش مهمي را بر عهده دارد، و اميد به بهبود وضع آينده اجتماع، از عوامل سازنده و نيروبخش در دگرگون‌ساختن اوضاع و نابساماني‌هاي بشر مي‌باشد و او را از محيط تيره و تار يأس و نوميدي، به فضاي روشن رجا و اميدواري وارد مي‌كند.تحقيق حاضر با روش توصيفي و تحليلي و با استفاده از منابع معتبر كلامي، تفسيري و روايي به اين نتيجه دست يافته است كه آيات زيادي در مورد شفاعت و ابعاد حقيقت آن در قرآن كريم آمده است و ثابت مي كند كه همه مسلمانان معتقد به شفاعت در روز جزا هستند. شفاعت نوعي طلب آمرزش و مغفرت از سوي برگزيدگان انبيا اولياي و علما در حق ديگران از مبدأ هستي است كه به فرمان و اراده آن مبدأ جاري مي شود. از آنجا كه انكار شفاعت، خلاف قرآن و روايات و مايه‌ يأس مؤمنانِ گناهكار است و قبول شفاعتِ بي‌‌قيد و شرط نيز سبب جرأت خلافكاران و خلاف عدالت الهي است، لذا قرآن كريم براي شفاعت، مقرراتي در نظر گرفته است.بنابر اين وعده ي شفاعت بهترين راهنما و مشوق براي توبه ي زود هنگام، و آرامش دهنده توام با تقويت ايمان،و فزاينده ي اميدواري با تعادل خوف و رجا است و نيز سودمند ترين راه براي اتحاد قلوب آحاد جامعه از طريق اتصال به الگوهاي كامل و همرنگ شدن با آنهاست تا همگام با آنها به جوار رحمت الهي نائل آيند.خداوند در آياتي شفاعت را از كساني كه وعده ي عذاب دائمي داده شده اند، مانند كافر و مشرك نفي مي كند؛ و در آياتي ديگر مشروط به گروهي خاص مي داند. و روايات كثيري علاوه بر تثبيت جايگاه شفاعت، صاحبان اصلي شفاعت را معرفي فرموده، و آيات مربوط به شفاعت را به روشني بيان نموده اند.