پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

انتظار بشر از دين، يكي از مهمترين مسائلي است كه انديشه ديني در جهان معاصر با آن مواجه است. اين مسئله كه نياز انسان نسبت به دين چيست و دين نيز در مقابل چه انتظاري از بشر دارد، يكي از مسائل مورد اهميت كلام جديد است. هر چند در اين مسأله، ديدگاهها و رويكردهاي گوناگوني وجود دارد، ولي در اين پژوهش اين بحث را از ديدگاه نظريه پردازان معاصر در حوزه دين شناسي، خصوصاً استاد مصباح يزدي و دكتر عبدالكريم سروش بررسي و تحليل نموده‌ايم. قلمرو دين، يكي از مباحث جدي طرح شده در ميان انديشمندان ديني است كه آراء متفاوتي در اين باره مطرح مي گردد، چرا كه گرايش انسان به دين ذاتي است و هرگز نمي‌توان گسست بين انسان و دين را انتظار داشت. از منظر انديمشندان ديني، دين راهنماي اخلاق، منبع اميد و آرامش و سبب اجتماع و همبستگي جوامع است اما اختلاف نظرهايي نيز در حوزه قلمرو دين بين علما وجود دارد، به همين دليل، و با توجه به اينكه در دنياي امروزي شبهات مطرح شده درباره دين و دينداري فراوان يافت مي شود، پردازش به موضوع قلمرو و گستره دين مي تواند پاسخگوي بسياري از سوالات باشد. اين تحقيق به روش كتابخانه‌اي و پردازش توصيفي تحليلي صورت گرفته است و هدف، بيان تطبيقي ديدگاه دو انديشمند معاصر، آيت‌الله مصباح و دكتر عبدالكريم سروش مي باشد.