پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

انسان در مسير تكامل، نيازمند شناخت خود و يافتن نقاط قوت و ضعف خويش است. از جمله ابزاري كه او را در رسيدن به اين مهم ياري مي‌كند، نقدهاي منصفانه افراد آگاه مي‌باشد. متاسفانه در جامعه، نقدها غالبا دچار آفات و آسيب شده و انتقادهاي نابجا و تخريبگر، جاي نقدهاي تاثيرگذار و سازنده را گرفته است. در حالي كه با مراجعه به قرآن كريم به عنوان كامل‌ترين كتاب هدايت، مي‌تواند در شناخت نقد صحيح گره گشا بوده و جامعه اسلامي را از آسيب‌هاي نقد محفوظ بدارد. از آياتي كه به بيان نقد خداوند نسبت به مشركين، منافقين و اهل كتاب، نقد انبيا بر مخالفان دعوت خود و نقد دشمنان نسبت به پيامبران الهي اختصاص يافته، مي‌توان به مؤلفه‌هاي نقد صحيح و آسيب‌هاي نقد مخرب پي برد. بر اين اساس، در پژوهش حاضر تلاش شده به اين سوال پاسخ داده شود كه «آسيب هاي نقد از منظر قرآن كريم كدامند؟». در اين تحقيق كاربردي از روش كتابخانه‌اي جهت گردآوري داده‌هاي اوليه و شيوه توصيفي تحليلي، براي پردازش اطلاعات استفاده شده است. از يافته‌هاي پژوهش آن است كه دوري از علم و آگاهي، تكيه بر حدس و گمان، تقليد كوركورانه، جزم‌گرائي و... از مهم‌ترين آسيب‌هاي نقد در حوزه بينشي است و شتاب‌زدگي، جدال بي حاصل، آلودگي به تهمت و افتراء، تمسخر و عيب جوئي، لجاجت و... از جمله آسيب‌هاي نقد در حيطه كنشي مي‌باشد. اين پژوهش با بررسي آسيب‌هاي نقد در دو بُعد فكري و رفتاري، و در دو بخش آسيب هاي ناقد و نقدشونده، به دنبال شناخت نقدي سازنده و به دور از آسيب مي‌باشد تا در سايه اين شناخت و به كارگيري آن در عمل، افراد بتوانند به اصلاح خويش پرداخته، جامعه اي مترقّي در مسير سعادت و تكامل را ايجاد نمايند.