پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

صبر از فضايل اخلاقي است كه بدون آن ادامه زندگي، رشد و ترقي امكان‌پذير نيست؛ و هر كاري با صبر به رشد و فزوني مي‌رسد. اين صفت به امور ديني و مذهبي اختصاص ندارد و هركسي در هر موقعيت مكاني و زماني براي هر گام و هدف ريزودرشتي كه روزها و هفته‌ها دنبال مي‌كند بايد به بردباري كه لازمه رسيدن به آن اهداف است، پايبند باشد؛ البته به هر ميزان كه هدف بزرگتر، دستيابي به آن دشوارتر و طولاني‌تر باشد به همان ميزان صبر بيشتري نياز دارد. در اين پژوهش، سعي شده تا نقش تأثيرگذار و مستقيم صبر در آموزه‌هاي عبادي و اعتقادي موردبررسي قرار گيرد. در اين پايان‌نامه ابتدا مفهوم صبر به لحاظ لغوي و اصطلاحي تعريف مي‌شود و سپس به نقش صبر در آموزه‌هاي ديني پرداخته مي‌شود. باورهاي بنيادين مذهب شيعه، شامل: توحيد، نبوت، معاد، عدل و امامت مي‌باشند كه انكار هريك از آن‌ها موجب كفران مي‌شود. براي اينكه آدمي به اين باورها علم و يقين پيدا كند و بال پرواز در تلاش‌هاي زندگي خود داشته باشد، بايستي صبر را پيشه خود سازد و همواره با صبر و تحمل تمام مصائب و سختي‌ها در اين راه به سعادت و كمال برسد. صبر در يقين به اين اركان، اثر مستقيم و ارزشمندي دارد. فروع دين به‌عنوان احكام عملي دين اسلام كه يك مسلمان، وظيفه دارد به‌جا آورد، اعتقادات بنيادين هر مسلمان مي‌باشد كه ازنظر شيعه اماميه عبارتند از: نماز، روزه، حج، زكات، خمس، جهاد، امربه‌معروف و نهي از منكر و تولي و تبري كه در اين تحقيق بعد از تبيين هر اصل، به نقش تأثيرگذار صبر و بردباري در آن آموزه و ارزش، پرداخته مي‌شود كه نسبت به ميزان صبر و شكيبايي هر كس، ايمان و يقين شخص به اركان افزايش مي‌يابد.