پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

وجود حجت الهي در همه زمان‌ها، از باورهاي مهم شيعه است و با آيات قرآن قابل اثبات است. در اين نوشتار با توجه به آيه 119 توبه، وجود امام و حجت الهي به شيوه تحليلي- توصيفي ثابت مي‌شود. آيه «كُونُوا مَعَ الصَّادِقِينَ» از آيات نوراني قرآن مي‌باشد كه دليل عصمت و برتري اهل بيتعليهم السلام شمرده شده است و يكي از آياتي كه براي اثبات امامت همه امامان مخصوصاً آخرين منجي استفاده مي‌شود. مفهوم صدق، در اين آيه به صورت مطلق بوده، لذا فرد بايد در تمام مراتب صادق باشد و صادقين كساني‌اند كه هم در سخن راست مي‌گويند و هم با عمل گفتار خود را اثبات مي‌كنند. درباره مصداق آيه و همراهي با آنان اختلاف نظر وجود دارد كه در اين نوشتار به نظرات علامه جوادي آملي و فخررازي پرداخته مي‌شود. مراحل و فرايند اين پژوهش در چهارفصل مي‌باشد: در فصل اول، پيرامون كليات و مفهوم شناسي، در فصل دوم، به مباني نظري مفهوم صادقين و در فصل سوم، به ديدگاه‌هاي جوادي آملي و فخررازي درباره تبيين آيه صادقين و ديگر آيات و نهايتا در فصل چهارم به افتراقات و اشتراكات آنان پرداخته شده است كه نتيجه اين پژوهش معرفي امامان به عنوان كامل‌ترين مصاديق صادقين بيان شده كه بايد از ايشان پيروي كرد.