پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

انسان در جهان هستي داراي جايگاه خاصي است و خداوند متعال براي رساندن او به كمال شايسته‌اش، امكاناتي تدارك ديده است كه بخشي از آن شامل امكاناتي است كه در خارج از وجود انسان قرار دارد كه شامل هدايت انبياء و اوصيا الهي است و بخشي در وجود او تعبيه شده است كه مي‌توان به فطرت و عقل و استعداد دريافت كمالات گوناگون اشاره كرد. اين پژوهش بر آن است تا با استفاده از روش توصيفي و تحليلي و منابع نقلي و روايي به بيان موضوع نقش اخلاص در محبوبيت اجتماعي از منظر قرآن و روايات بپردازد. انسان به دليل برخورداري از عقل، مخاطب آفريدگار متعال قرار گرفته و مامور به اطاعت از او و عبادت خالصانه او شده است، يعني عبادتي كه از هرگونه خلطي خالي بوده و غير خدا در آن دخالتي نداشته باشد. به اين دليل كه شرط دستيابي به كمال اين است كه انسان فرمانبردار مخلص خداوند باشد و تمام ماسوي الله را از حريم طاعت و بندگي و از حوزه دل و جان خارج نمايد، شناخت مفهوم اخلاص و عوامل دستيابي به آن و نيز مطالعه در شخصيت كساني كه به درجات عالي اخلاص رسيده‌اند از اهميت خاصي برخوردار است كه شايسته است هر انسان مومني به اين مهم توجه داشته باشد. وقتي انسان به حقيقت دريابد كه دنيا نمي‌تواند فطرت بي‌نهايت طلب او را ارضا نمايد، يكباره همه وجودش را تسليم خدا مي‌نمايد، همان‌گونه كه همه وجودش از اوست، يعني همه اعضا و جوارحش، حتي فكر و ذهنش در مقابل خداوند خاضع و خاشع مي‌شوند و از او اطاعت مي‌كنند. چنين انساني جز به خدا فكر نمي‌كند و جز به انجام فرمان او نمي‌انديشد. كسي كه براي خدا قدم بردارد و عمل خالص و صالح داشته باشد، محبوبيت عمومي پيدا خواهد كرد. قرآن ميفرمايد: اِنَّ الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ سَيجعَلُ لَهُمُ الرَّحمنُ وُدًّا ؛ كساني كه ايمان آورند و اعمال صالح انجام دادند(نيكوكار شدند)، خداي رحمان آنها را محبوب خود و مردم قرار مي‌دهد. آري، اخلاص و تقوا و نيكوكاري، خواهي نخواهي موجب دستيابي به محبّت عمومي و جلب علاقه ديگران است؛ هرچند فرد مخلص، انگيزه جلب توجه و نظر ديگران را ندارد و از شهرت طلبي گريزان است.