پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

خودباوري و عزت نفس از جمله مهمترين موضوعات مورد توجه علوم مختلف روان شناسي، علوم تربيتي، و ... است و منظور از خودباوري يك حالت مثبت روحي و رواني است كه درنتيجه آن احساس ارزشمندي در نفس انسان پديد مي آيد و او را آماده مي سازد تا از طريق بهره گيري از لياقتها و توانمنديهايي كه دارد به انجام وظايفي كه بر عهده اوست قيام نمايد و در اين راه از مشكلات و موانعي كه پيش مي آيد هراسي به دل راه ندهد. از آنجا كه عزت نفس زمينه و اساس ادراكات فرد از تجارب زندگي را مهيا مي نمايد، امري ارزشمند محسوب مي گردد شايستگي عاطفي -اجتماعي كه از چنين شناخت مثبت از خود ناشي مي شود، مي تواند به عنوان نيرويي در مقابل مشكلات جدي آينده به او كمك كند. در واقع داشتن خودباوري و عزت نفس، باور استعدادها، تواناييها و نيروهاي نهفته فطري دروني است كه با اتكاء به آنها ميتوان به اهداف مورد نظر در زندگي رسيد و به آن جامه ي عمل پوشانيد و مرحله عالي خودباوري، شكوفايي همه استعدادهاي بالقوه فرد است. در پژوهش حاضر به روش توصيفي – كتابخانه اي به اين پرسش پاسخ داده مي شود كه عوامل و كاركردهاي خودباوري و عزت نفس در اسلام چيست؟ ضعف خودباوري و عزت نفس يكي از مهمترين چالشها و مشكلاتي است كه بشر همواره دامنگير آن بوده و هست. اين چالش عواقب و پيامد هاي مخربي از جمله عدم موفقيت، نداشتن سلامت روحي و رواني مناسب، جلب نكردن اعتمادديگران و ... به همراه خواهدداشت كه عملكرد آدمي را به شدت تحت تاثيرقرار مي دهد و مسير زندگي فرد و حيات اجتماعي دچار تزلزل ، پستي و حتي سقوط و هلاكت مي كند. اين موضوع در آموزه هاي اسلامي از جايگاه ويژه و خاصي برخوردار مي باشد.خودباوري محور بسياري ازآيات قرآن كريم، احاديث و سيره عملي اهل بيت (عليهم السلام) است و در حقيقت اين منابع ديني، سرشار از تعاليم غني و قابل توجه هستند كه مي توانند مهمترين هدايتگر بشر در اين زمينه باشند.