پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده دوران جواني يكي از با ارزش‌ترين دوران حيات هرانساني است كه بايد در جهت ارتقاء و پيشرفت معنوي او باشد. رسيدن به اين هدف تنها از طريق تربيت ديني امكان‌پذير است و يكي از مسائلي كه در تربيت ديني حائز اهميت است، انجام مسائل عبادي است. گاهي جوان به دليل ناآگاهي يا غفلت، توجه كافي به اين مسئله ندارد، پس ضروري است كه والدين و مربيان به تربيت ديني آنان بپردازند. اما در اين راستا عواملي وجود دارد كه مانع از تربيت صحيح مي‌شود، بنابراين شناخت موانع موجود در اين مسير ضروري است. امروزه با تبليغات سوء دشمنان به ويژه در فضاي مجازي، شرايطي بر جامعه حاكم شده كه تربيت ديني جوانان در معرض خطر و آسيب است كه در اين تحقيق اين آسيب‌ها از بُعد فردي، خانوادگي و اجتماعي با استفاده از آيات و روايات شناسايي مي‌شود كه مي‌توان به؛ عدم بصيرت، كمال‌گرايي و عقل‌گرايي افراطي، رفتارهاي نابهنجار والدين، عدم نظارت والدين بر تربيت فرزندان، عدم وجود فضاي رواني آرام در محيط خانواده و همچنين آسيبهايي تربيت ديني كه در نظام آموزش و پرورش و محيط جامعه وجود دارد، اشاره كرد. از اين‌رو اين پژوهش با شيوه‌ي كتابخانه‌اي و به روش توصيفي-تحليلي درصدد پاسخ‌گويي به آسيب‌شناسي تربيت ديني جوانان در مسائل عبادي از ديدگاه آيات و روايات چيست؟ مي‌باشد كه در نتيجه چنين حاصل مي‌گردد كه؛ جامعه سالم در گرو تربيت صحيح جوانان و نوجوانان است كه بايد از قبل از تولد آنان شروع شود كه مستلزم عامل بودن والدين در اين‌ مسئله است. بعد از دوران كودكي همسو بودن محيط آموزشي، تفريحي و ... مي‌تواند در سوق دادن جوان به تربيت ديني ميسر باشد.