پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

انسان داراي دو بعد جسماني و روحاني است و شفابخشي قرآن اعمّ از درمان دردهاي جسمي و روحي اصل تخلف‌ناپذير و جزء حقايق مسلم و از بديهيات است كه عقل و نقل آن را تأييد كرده است. نقش شفابخشي قرآن در شناخت و درمان بيماري‌هاي روحي و رفع تشتت‌ها، اضطراب‌ها و آفات دروني جهت دستيابي به آرامش و از آن مهم‌تر كمال انساني نمود پيدا خواهد كرد. هدف پژوهش حاضر، تبيين نقش شفابخشي قرآن در درمان بيماري‌هاي روحي با تأكيد بر آثار آيت‌الله جوادي آملي به روش توصيفي-تحليلي است كه شفابخشي قرآن را در دو بعد بيماري‌هاي شناختي- اعتقادي و اخلاقي- رفتاري مورد بررسي قرار داده است. در اين پژوهش در هر فصل، ابتدا بيماري‌هاي روحي، معرفي و سپس راه درمان آن‌ها بيان گرديده‌ است. بر پايه يافته‌ها و نتايج تحقيق، قرآن داراي دو سِمَت است: براي مؤمنان شفا و رحمت، و براي تبهكاران‌ خسارت و خسران. محروميت انسان از هدايت و شفاي قرآن، معلول شرايط و قابليت‌هاي روحي خود اوست. شرك، كفر، فسق، نفاق، ضعف ايمان، جهل، شك و ترديد، انديشه‌ي متحجّرانه از مهم‌ترين بيماري‌هاي شناختي-اعتقادي و كبر، حسادت، كينه و عداوت، تعصب و حميّت، طمع كردن در نامحرم از مهم‌ترين بيماري‌هاي اخلاقي-رفتاري محسوب مي‌شود. شفابخشي قرآن در دو بعد نظري و عملي صورت مي‌پذيرد. قرآن كريم، ضعف‌هاي مربوط به حكمت نظري را با برهان عقلي، ارجاع متشابهات به محكمات، آگاهي از انواع مغالطه و شناخت آسيب‌هاي دل و در نهايت دستيابي به يقين شفا مي‌دهد و بيماري‌هاي مربوط به حكمت عملي را با تهذيب نفس و تصفيه‌ي دل، تقوا، موعظه و نصيحت‌ بهبود مي‌بخشد و در نتيجه، همه‌ي بيماري‌هاي اعتقادي و اخلاقي انسان را درمان مي‌كند. قرآن كريم كه مدّعي شفابخشي است، هم عهده‌دار پيشگيري و هم متكفل درمان است. شفابخشي قرآن قطعي است و هر كس به محضر قرآن بيايد و آن‌را بفهمد و بپذيرد و به پيام‌هايش عمل كند، به يقين بيماري‌هاي دروني‌اش شفا مي‌يابد. در واقع خداوند بر دستيابي به يك زندگي سعادتمند در سايه‌سار تمسك به قرآن و توأم با خوشبختي، تأكيد دارد و اراده و مشيّت الهي بر اين قرار گرفته كه انسان از اين راه بر بيماري‌ها غلبه يابد.