پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده يكي از سور مكي و محكمات قرآن «عصر» است. محتواي اين سوره را مي توان به دو بخش گرايش انسان به خسران و عوامل نجات انسان از خسران تقسيم كرد. دقت و تدبر در اين سوره انسان را به سعادت دنيوي و اخروي مي‌رساند. اين ويژگي اهميت اين سوره و انگيزه‌ي كار تطبيقي و پژوهش را ايجاد مي‌كند. زيرا مقايسه و تطبيق نظرات مختلف راه دستيابي به مراد حقيقي خداوند را همراه كرده و باعث تقريب مذاهب و ممانعت از انحصارگرايي مي‌گردد. روش پژوهش توصيفي- تحليلي و روش گردآوري داده‌ها كتابخانه‌اي است. نتايج پژوهش نشان داد كه مفسران شيعه و اهل سنت در غالب موارد و به‌ويژه در معنا و مفهوم باهم اتفاق‌نظر دارند و اختلافات عمدتاً در مصاديق تفسير آيات و ناشي از بهره‌مندي از روايات تفسيري توسط مفسران شيعي است. از اشتراكات فريقين در مفاهيم مي‌توان به موارد زير اشاره كرد: مفهوم واژه عصر فشردن، مفهوم خسران نقص و زيان، مفهوم صبر حبس و ناخوشي، مفهوم حق ثابت و قرار گرفتن چيزي در جاي خودش. از مصاديق مشترك عصر؛ دهر، نماز عصر يا زمان عصر وعصر پيامبر(صلي‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم)، مصاديق مشترك خسران نقصان در سرمايه مادي و معنوي، مصاديق مشترك حق حقيقت و مطابق واقع، خداوند متعال و يا كتاب اوست. مصداق مشترك صبر، صبر بر طاعت و معصيت و بلا و مصيبت است. تفاوت در مصاديق مفسران شيعه و اهل سنت عمدتاً به ولايت امام علي(عليه‌السلام)يا امامت و حكومت امام زمان(عجل‌الله‌تعالي‌فرجه‌الشريف)بر مي‌گردد.