پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

حرفه پرستاري، اثرات فوق العادهاي بر شخصيت فرد پرستار بهجا ميگذارد. پرستار با تقبل كارهاي راحت و دشوار يك بيمار، در حقيقت خودخواهي را در وجود خود از بين برده و نوع دوستي را در خويشتن ايجاد ميكند. قبول كردن كارهاي مربوط به بيماران، روحيه فروتني و نرم- خويي را در او افزايش ميدهد و خودبيني را از او دور مي كند. پرستار بر اساس تعهد و مسئوليتش در برابر بيمار، با او كه آميخته با درد و رنج است، مدارا ميكند و تمام برخوردهاي تند مريض را كه بخاطر درد است، درك ميكند. همگي اين موارد، راهي است براي خودسازي و دستيابي به كرامتهاي انساني و رسيدن به قلههاي بردباري؛ همان كه اميرالمؤمنين علي عليه السالم آن را بسيار مهم ميشمارد و ميفرمايد: »العِزَّ كَالْحِلْمِ؛ هيچ عزتي همانند حلم و بردباري نيست.« پس پرستاران با مراقبت از بيماران، خرسندي آنان را فراهم ميكنند و در سايهي به دست آوردن رضايت آنان، خشنودي خداوند را براي خويش به ارمغان ميآورند.پس مي فهميم كه پرستاران نقش اساسي در بهبود فرد بيمار دارند چر اكه پرستاران بايد داراي يك سري ويژگي هاي باشند تا آن ها را نزد بيماران خاص و ويژه كند ،يكي از ويژگي‌‌‌هاي برجسته و بسيار مهم پرستاران منظم بودن است. در صورتي كه اين ويژگي محقق شود و پرستار بتواند با دقت و همچنين به صورت منظم به بيماران رسيدگي كند، آن پرستار تبديل به يكي از بهترين افراد بيمارستان از نظر بيمار خواهد شد.يكي ديگر از ويژگي هاي يك پرستار اين است كه بتواند با بيمار يك ارتباط موثر وخوب را شكل دهد. شايد در ابتدا اين امر كاري ساده به نظر برسد ولي زماني كه بيماران مختلف با شرايط فرهنگي مختلف را در نظر بگيريم متوجه خواهيم شد كه اين امر نياز به تمرين و تلاش زيادي دارد.پس يك پرستار با مسئوليت پذيري و تكرار نكردن اشتباهاتش مي تواند نقش بسيار مهمي در روحيه بيمار بگذارد.و اعتماد بيماران را جلب كند.