پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

عفت به معناي پاكدامني و نگه داشتن خود از غلبه شهوات و تمايلات دروني بوده و همواره از آن به عنوان قوي‌ترين نيروي تعديل غرايز و شهوات انساني ياد مي‌شود كه معنا و مفهوم عفاف بسيار فراتر و گسترده‌تر از حصر آن در معناي پوشش و حجاب است. اين مقاله به روش توصيفي و تحليلي و كتابخانه‌اي گردآوري شده و با مطالعه منابع دست اول به بررسي جايگاه عفت در تربيت فردي و اجتماعي از منظر قرآن و روايات پرداخته است. اهميت مسئله تربيت در سايه عفت از آنجا نشأت مي‌گيرد كه بارها پيرامون اين دو موضوع در آيات قرآن بدان اشاره شده است و نيز روايات متعددي در اهميت آن موجود مي‌باشد. اهميت ديگر موضوع را مي‌توان اين‌گونه عنوان نمود كه عفت‌ورزي تنها در حوزه نفساني و خودسازي نقش نداشته بلكه در حوزه اجتماعي نيز كاركرد‌هاي مهم و اساسي دارد. از نتايج تحقيق در حوزه فردي مي‌توان به نقش عفت در كلام و گفتار، رفتار و اعضاء و معاشرت اشاره كرد، از بعد اجتماعي استحكام خانواده، مصون ماندن نواميس از دستبرد نامحرمان، امنيت اجتماعي و پاكيزه ماندن نسل اشاره داشت كه با رعايت برخي نكات از جمله رعايت آداب سخن گفتن با نامحرمان، پرهيز از خلوت با آنها، حفظ وقار و تقويت حياء اشاره داشت و نهايتاً رعايت عفاف مي‌تواند تعيين كننده‌ترين نقش را در حفظ مسير اعتدال انساني ايفا كند و آدمي را به كمال و سعادت حقيقي خويش نايل گرداند.