پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

يكي از مسائل مهم اعتقادي در اديان آسماني، اعتقاد به معاد و حيات پس از مرگ مي باشد؛ به نحوي كه پذيرش يا ردّ آن، هدف و معناي زندگي را تغيير داده و دو سبك متفاوت از روش زندگي را ارائه مي دهد. شناخت صحيح مسأله مرگ ، نگرشي مثبت از زندگي را در انسان ايجاد كرده و زندگي را معنادار مي كند و انسان را از سقوط در پرتگاه پوچ گرايي نجات مي دهد. چرا كه پوچ‌گرايي در تبيين علت غايي زندگي دنيوي موفق نبوده و اعتقاد به آن انسان را به يأس و نااميدي مي كشاند. دين، بخصوص اسلام با تبيين غايت نظام هستي و زندگي انسان، پوچي و بي‌هدفي را از نظام هستي نفي مي‌كند و به زندگي انسان معنا و مفهوم مي بخشد. اين پژوهش با عنوان معادباوري و نقش آن در معنابخشي به زندگي در اسلام در سه فصل تنظيم شده كه در فصل اول، كليات و مفاهيم و در فصل دوم، معناي زندگي و در فصل سوم، كاركردهاي معادباوري در معناداري زندگي بيان شده است. پژوهش حاضر داده هاي وحياني-عقلاني را به شيوه توصيفي‌-تحليلي و با روش كتابخانه اي پردازش كرده است. از جمله مهمترين نتايج اين پژوهش عبارت است از: معنادار شدن زندگي با قرار گرفتن در مسير عبوديت و اعتقاد به اركان آن، به اين صورت كه معادباوري با ايجاد اميد، تأمين آرامش رواني، ايجاد نشاط و شادي قلبي، ايجاد صبر و بردباري و غفلت زدايي در معنابخشي به زندگي فردي تأثير داشته؛ همينطور در ابعاد مختلف زندگي اجتماعي از جمله: استحكام زندگي خانوادگي ، تقويت سياسي و نظامي حكومت اسلامي مؤثر بوده و زمينه را براي هدفمندي اعضاي جامعه فراهم مي سازد. واژگان كليدي: معاد، معادباوري، معناداري، معناداري زندگي، پوچ گرايي