پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

جايگاه زن در اسلام و قرآن كريم در بطن خانواده، جايگاهي ويژه و بنيادين است و هيچ مدرك و سندي دال بر نقض و يا ضعف اين جايگاه در طول تاريخ در فقه اماميه پيدا نشده‌است. در اين تحقيق با بررسي خشونت عليه زنان و مجازات‌هاي مترتب بر آن از نظر فقهاي اماميه از جمله محقق اصفهاني و آخوند خراساني و مشهور فقها، بطور صريح و شفاف خشونت بر عليه زنان از طرف شوهر بكلي در مكتب اسلام و شيعه نفي شده و حتي مورد برخورد قرار گرفته‌‌است. هرچند كه طبق آيات قرآن كريم و روايات تعريف خشونت از طرف زوج بر عليه زوجه كاملا مشخص ‌مي‌باشد كه در اثر عدم تمكين زوجه در مسائل زناشوهري الخصوص رابطه جنسي (كه در اختيار قراردادن خود براي تمتع جنسي شوهر) مي‌باشد و لاغير. در فقه اماميه كه برگرفته از قرآن و روايات صحيح است، مجازات تعيين شده براي چنين عدم تمكيني در سه مرحله وعظ، هجر و ضرب طبق آيات 34 و 128 سوره نساء مي‌باشد؛ كه اولا ترتيب بنا بر ضرورت بايد رعايت شود و ثانيا در صورت ضرب كه مرحله آخر مي‌باشد، فقهاي مربوطه تنها به دست حاكم شرع ضروري دانسته‌اند و زوج از اين منظر نبايد هيچ ضربي را بر زوجه وارد كند كه اين نكته‌ي بسيار ظريفي در اسلام است؛ كه دقت در آن گشايش‌گر و تحكيم‌‌كننده رابطه زن و شوهري بوده كه زن هرگز از همسر خود دلسرد و متنفر نگردد و راه بازگشت و مهر و علاقه مجدد را باز نگه دارد. از آن‌جايي‌كه روش تحقيق توصيفي-تحليلي مي باشد، بررسي و تحليل نظرات فقهاي نامبرده در اين تحقيق نتايج فوق را تاييد و تاكيد مي‌نمايند.