پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

امروزه پيشرفت هاي دانش بشري در تمام زمينه‌ها انبوهي از مسائل جديد را پيش روي پژوهشگران و صاحب نظران فقه و حقوق قرار داده است. عمل تراريزش و محصولات تراريخته از جمله‌ي اين پيشرفت‌ها در زيست فناوري است كه مهندسي ژنتيك و عمل تراريزش و محصولات تراريخته؛ زير شاخه‌ي آن مي‌باشد و پرونده‌اي نو و بنيادين در علم فقه مي‌باشد. رشد سريع جمعيت و تكنولوژي‌هاي زيست محيطي باعث طراحي و مهندسي محصولاتي مي‌شوند كه با روش‌هاي مختلف آن را به مصرف كنندگان عرضه مي‌كنند، كه در اصطلاح به اين روش مهَندسي ژنتيك و توليد محصول از اين طريق را تراريخته مي‌نامند. در واقع با عمل تراريزش جانداراني را از نظر ژنتيكي دستكاري مي‌كنند تا خصوصيت‌هاي جديدي در آن ايجاد شود. با اين نگاه كه مباني فقهي عمل تراريزش و محصولات تراريخته چيست؟ برخي از انديشمندان رويكرد فقهي نسبت به مسأله دارند. برخي از منظر كلامي به بحث پرداخته‌اند بعضي نيز با توجه به ضرورت‌هاي فعلي و پيش روي جوامع بشري، عمل تراريزش و محصولات تراريخته را ضروري و جايز مي‌دانند. با توجه به ماهيت عمل و نظرات ارائه شده در اين امر، بررسي مباني فقهي تراريزش و محصولات تراريخته امري ضروري و غير قابل اجتناب به نظر مي‌رسد. پژوهش حاضر به روش تحليلي و توصيفي به اين نتيجه رسيده است كه با توجه به مباني فقهي از قبيل آيات و روايات و ادله‌ي اجتهادي مي‌توان اثبات كرد كه عمل تراريزش جايز بوده و استفاده از محصولات آن در صورتي كه مضر براي بدن نباشد، مانعي ندارد.