پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

بيماري‎ها وبلايا و خسارات جاني و مالي، از حوادث طبيعي و بخش هميشگي و جدايي‎ناپذير زندگي انسان‎ها هستند؛ كوويد19(كرونا)، به عنوان يكي از بيماري‎هايي است كه انسان‎ها را در اين دوره به چالش كشيده، تمام مردم جهان را به خود مشغول كرده است. صحيفه سجاديه ـ مخزن عرفان شيعي ـ در دعاي هفتم خود مباحث مهمي را بيان كرده است كه به گونه اي نحوه مواجه انسان با بيماري كرونا را به انسان مي‎آموزد.تحقيق حاضر با روش گردآوري اطلاعات به صورت كتابخانه‎اي و روش پردازش اطلاعات تلفيقي به بررسي دعا و توسل در قرآن و روايات و از ديدگاه دعاي هفتم صحيفه سجاديه پرداخته است. با توجه به آيات و روايات، دعا و توسل مورد تاييد است آيات و روايات فراواني بر اين مساله مي‎پردازد و امام سجاد(ع) در كتاب صحيفه سجاديه، در دعاي هفتم، به بيان اين مشكلات و مصايب غير قابل تحمل پرداخته است و خروج از آن را از خداوند متعال درخواست مي‎كند. پس اگرچه بيماري كرونا، ساخته و پرداخته دست انسان‎ها است، ولي از آن جهت كه وقوع اين بيماري براي ما جبر محسوب مي‎شود، انسان بايد آن را به عنوان قضا بپذيرد و در برابر آن شكيبا باشد. خروج از اين بلا به دست خداي متعال است و دعا و توسل و استمداد انسان از خداوند مي‎تواند نجات‎دهنده‎ي همه‎ي موجودات باشد، ولي اين دليل بر عدم رعايت اصول بهداشتي و درماني نيست. به ديگر معنا، انسان بايد به دنبال درمان خود از راه‎هاي طبيعي باشد و از آن طرف به دعا و توسل بپردازد كه شايد خداوند درمان او را از راه و علل طبيعي خواسته باشد و يا شايد هم از راه غير طبيعي كه اين در برابر قدرت لايزال الهي بسيار آسان است.