پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده قلب آدمي نقش اساسي در سعادت وشقاوت اودارد.قلب داراي حيات وممات است .ولي بين زندگي بدني ومرگ قلبي تفاوت وجود دارد چه بسا فردي كه زنده است و راه مي‌رود ولي قلبش مرده است .يا توجه به آنچه در آيات وروايات مطرح شده است قلب مركز عواطف،احساسات،ادراكات ،تعقل و.....است پس اصلي ترين ساحت وجودي انسان است كه بايد بسيار مورد توجه قرار بگيرد. قلب مي تواند ظرف ايمان،زهد،حكمت و....ياظرف گناه،غفلت ،كبر،غرور ،لجاجت و....باشد بستگي به انسان دارد كه چه چيزي را وارد قلب كه بعنوان حرم الله است مي‌كند. پژوهش حاضر با روش توصيفي – تحليلي به اين نتيجه رسيد كه قلب آدمي از مهمترين ابزار شناخت مي-باشد كه گنجينه تفكر،تعقل ،تصميم ‌گيري و...است و داراي حيات ومرگ مي‌باشد.راه حيات قلب اين است كه انسان گرفتار گناه نشود ،پيوسته در همه حال ياد خدا باشد،از مواعظ انبياء الهي بهره ببردوساده زيستي را پيشه خود نمايدچرا كه اينها قلب را بيدار نگه مي‌داردو از غرق شدن در دنياي مادي و شهوات دور مي‌كند ولي اگر قلب به حال خود رها شده وانسان توجه نداشته باشد چه چيزي وارد قلبش مي‌شود ،به راحتي سمت گناه رفته ،وابسته به مال دنيا شده وازياد خدا غافل شده و كم كم قلبش زنگار گرفته و دچار مرگي تلخ مي‌شود.