پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده علماي عصر صفويه، نقش بسيار پررنگي را در گسترش شيعه به خود اختصاص دادند. از ميان آنان چهره هاي سرشناسي مانند علامه مجلسي و پدرش، و ديگراني از نامداران آن عصر، نقش-شان در متون مختلف تاريخي، منعكس شده است. اما دو عالم برجسته در اين عصر يعني آقا حسين و آقا جمال خوانساري، هنوز در قالب تحقيق مستقلي وضعيت آنان در گسترش شيعه، كاويده نشده است. پرسش اصلي اين تحقيق اين است كه اين دو عالم، چه نقشي در گسترش شيعه در عصر صفوي ايفا كردند؟ در اين پژوهش با مراجعه به مطالعات مكتوب و داده‌هاي كتابخانه‌اي، با روش توصيف و تحليل داده‌هاي تاريخي به نقش آنان در عصر صفوي پرداخته است. يافته‌ها نشان مي‌دهد با توجه اين دو عالم، در بستر تعاملات و همكاري ميان علماء و پادشاهان صفوي با حضور در نهادهايي مانند قضاوت، به گسترش دامنه عدالت اجتماعي، اداره نهادهاي مساجد، اماكن مقدس، اوقاف، امربه معروف و نهي از منكر، مبارزه با فساد، توجه و رسيدگي به ضعفا و محرومين، رياست حوزه‌هاي علميه پرداخته اند و با كسب مقام شيخ الاسلامي تاثير فراواني در گسترش معارف شيعه در آن دوره داشته‌اند. كليد واژه: آقاحسين خوانساري، آقا جمال خوانساري، گسترش شيعه،گسترش شيعه در صفويه،جايگاه علما در دولت صفوي