پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

عزاداري وسوگواري، ازاموري است كه در سوگ وعزاي بزرگان دين وخويشاوندان انجام مي شود، اين مسئله در هر برهه اي از زمان به مقتضاي فرهنگ ديني و اجتماعي هر جامعه اي به روش هاي گوناگوني انجام شده است و گاهي اين روش ها ورفتارها در طول زمان دستخوش تغييراتي شده و از چهارچوب دين ومذهب خارج و شكل عزاداري و سوگواري را از خود دور مي كردند و موجب وهن در دين و مذهب مي شدند. با توجه به اينكه عزاداري يكي از مسائل وشعائري است كه در طول تاريخ به آن پرداخته شده است و فقهاي ديني مشروعيت آن را از طريق دلايل اجتهادي و فقاهتي تاييد كرده اند. دراين پژوهش مصاديقي از عزاداري كه مورد استفاده پيروان مذاهب خمسه بوده ذكر شده و سپس به بررسي فقهي عزاداري هاي مجاز و ممنوع از ديدگاه فقهاي مذاهب خمسه پرداخته و استدلال هايي كه فقهاي مذاهب خمسه، بر جواز يا ممنوعيت يك مصداق آورده اند بيان شده است. و با انجام اين پژوهش به دست آمد كه اصل انجام عزاداري از نظر فقهاي مذاهب خمسه مجاز اما در كيفيت انجام مصاديق آن تفاوت هايي واقع شده است. اما اين مسئله به علت وسعت وگستردگي نيازمند پژوهش هاي گسترده پژوهشگران مي باشد.