پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

اين تحقيق به بررسي آسيب‌شناسي اخلاقي مبلغان در ابعاد فردي و اجتماعي مي‌پردازد. اخلاق يكي از عناصر مؤثردر فعاليت‌هاي اجتماعي است و در موفقيت تبليغ ديني، نقش اساسي ايفا مي‌كند. تبليغ دين مانند هر پديده ديگر دستخوش تغيير و تحول و آسيب قرار مي‌گيرد. از جمله آسيب‌هاي مرتبط با آن، مساله مبلغان است كه توجه به نقش اخلاقي و رفتاري آنان در ايجاد يك جامعه سالم از اهميت بسزايي برخوردار است. مبلّغان ديني كه يكي از عناصر اصلي ترويج دين واخلاق در جامعه اند، طبعا هر چه سالم تر و از آسيب ها به دور باشند، رشد وتوسعه اخلاق وارزش ها در جامعه بهتر و بيشتر خواهد بود. متاسفانه تبليغ دين ، از جايگاه مطلوبي برخوردار نيست و از جنبه هاي مختلف، مخصوصا از جنبه هاي اخلاقي، دچار اشكالات متعددي است به همين دليل، اهميت اين موضوع ضروري است نگارنده با استفاده از روش كتابخانه‌اي تلاش كرده به اين پرسش پاسخ دهد كه آسيب‌هاي اخلاقي مبلغان در بعد فردي و اجتماعي كدامند؟ مهم‌ترين يافته‌هاي تحقيق عبارتند از: 1- اولين گامي كه مي‌توان براي از بين بردن آسيب هايي كه ممكن است مبلغان به آن مبتلا شوند برداشت، خودسازي است؛ يعني به آنچه خود مي‌گويد اعتقاد داشته و عمل كند. 2- عامل بودن مبلّغ به گفته‌هاي خويش، گرايش به زهد و دوري از دنياطلبي، افزايش مهارت-هاي فردي در پرتو ارتباط با خود و ديگران، نيت خالصانه داشتن، ترس از خدا تا ترس از مردم و....اين‌ها پاره‌اي از اخلاقيات فردي است كه مبلغان بايد خود را به اين اوصاف مزين كنند؛ چرا كه اين جايگاه انبياست و خدشه‌اي كه مبلّغ در هر قسمت و زمينه خصوصا اخلاقي وارد كند، آسيب به جايگاه تبليغي انبياء مي‌باشد. 3- همچنين مبلغ بايد به دنبال ايجاد تحول عميق و پايدار در مخاطب باشد و فقط صرف انتقال علم و آگاهي هدف وي نباشد، كه البته براي اين مهم نيز بايد به مرتبه اي از علم و معرفت رسيده و اين علم و معرفت در قلب او رسوخ كرده باشد.