پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

در آيات و روايات اسلامي، براي اعمال شايسته و ناشايست انسان، آثاري بيان شده است. هر عملي كه از انسان سر مي‌زند، بر طبيعت اطرافش تأثير مي‌گذارد كه مقصود از طبيعت خود انسان و محيط پيرامونش است. تأثير اعمال انسان بر طبيعت اطرافش، واكنش متقابل طبيعت را به دنبال دارد كه مطابق قانون «عمل و عكس‌العمل» در فيزيك يا همان قانون «عليت» است و مورد تأييد عرف هم مي‌باشد. اعمال شايسته انسان همچون عمران و نظافت زمين به حفظ طبيعت كمك مي‌كند. همچناني كه صالح‌بودن باعث افزايش بقاء مي‌شود و آثار دنيوي و اخروي را به دنبال دارد و در مقابل اعمال ناشايست انسان همچون عدم شكرمنعم، اعراض از ذكر خدا و اسراف كه به نوعي دورشدن از ايمان و تقواست، باعث كاهش بركات أرضي و سمائي مي‌شود و زوال و نابودي طبيعت را به دنبال دارد و بسياري از اعمال ناشايست كه مصداق فساد در زمين هستند، منجر به نزول عذاب الهي مي‌گردند كه جلوه‌اي از سنت تغييرناپذير الهي است. دانستن نوع رابطه و تأثير هر عمل شايسته و ناشايست، گاه از قدرت قوه عاقله انسان خارج است و چه بسا عقل انسان در تبيين چگونگي اين نوع ارتباط عاجز باشد. لذا در اين بين دلايل نقلي مي-تواند در فهم تأثير هر عمل راهگشا باشد و پي‌بردن به تأثير هر عمل مي‌تواند در سبك زندگي انسان و نوع تعامل انسان با طبيعت تأثير زيادي بگذارد.