پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

قرآن كريم نيز به عنوان كلام وحي و متني جامع وكامل از جمله متوني است كه ساير متون به گونه‌هاي مختلف با آن پيوند و ارتباط بر قرار كرده و سرچشمه اقتباس براي متون ديني بوده است. از بين متون ديني ارتباط نهج البلاغه با قرآن، به ويژه با توجه به اينكه امام علي (عليه السلام) به عنوان قرآن ناطق شناخته شده‌اند و بر معيت ايشان با قرآن بسيار تأكيد شده است؛ همواره مورد توجه محققان و شارحان نهج البلاغه بوده است. استفاده از روش بينامتنيت در تحليل اين ارتباط نه تنها به اثبات بهتر و دقيق‌تر اين رابطهكمك ميكند. بلكه به تعميق فهم آدمي از قرآن و نهج‌البلاغه كمك مي‌كند. اين نوشتار به روش توصيفي تحليلي وفيش برداري از منابع كتابخانه اي و ديجيتال وبا استفاده از شرح پيام‌هاي امام علي (عليه السلام) در نهج البلاغه در موضوع معاد به بررسي رابطه بينامتني آيات قرآن در موضوع معاد و پيام‌هاي امام در اين موضوع پرداخته شده است و ارتباط بينامتني بين دو متن با انواع مختلف از جمله نفي جزئي، نفي كلي و ... ثابت شد. نتايج تحقيق حاكي از آن است كه موارد بينامتني نفي كلي در نامه‌هاي پيرامون معاد به مراتب بيشتر از نفي جزئي و نفي متوازي مي‌باشد