پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

آنچه تاكنون در حوزه مطالعات تاريخ اسلام و به خصوص دوران امامت امامين عسكريين عليهما السلام، مطرح شده بيشتر تبيين تار يخي حوادث آن دوران بوده است. اين امر موجب مغفول ماندن دلايل بسياري از مكاتبات آن حضرات در جوانب سياسي و اجتماعي وقايع آن عصر شده است. به نظر مي رسد واكاوي نامه هاي آن دو امام همام را، از خلال تحليل گونه اي و تاريخي مي تواند راهگشاي فهم بسياري از مكاتبات آن دو امام همام در آن دوران باشد، چراكه به واسطه فهم مكاتبات ايشان و دست يافتن بسترهاي تاريخي آنها ، مي توان به دركي جامع از نگارش آن نامه ها پي برد. آنچه ضرورت چنين تحقيقي را روشن مي سازد، توجه به نقش مبنايي و محوري اين پژوهش ها، براي ورود به مباحث تاريخي و تحليل سياسي و اجتماعي عصر ائمه اطهارعليهم السلام است. در اين پژوهش، به دنبال آن هستيم با بررسي گونه هاي تاريخي مكاتبات امامين عسكريين عليهما السلام به روش تحليل تاريخي، ابتدا جمع بندي از مكاتبات سياسي و اجتماعي هر كدام از دو امام در فصول جداگانه داشته و سپس، در نهايت به ارائه شباهتها و تفاوتهاي بستر تاريخي نامه هاي نوشته شود. يافته هاي اين تحقيق بيانگر آن است كه بيشترين تلاش آن دو امام همام، در راستاي تبيين جايگاه و نقش ائمه اطهار عليهم السلام به عنوان مهم ترين ركن دين مبين اسلام، در جامعه اسلامي بوده است. حضرات بدين منظور، تلاش كرده اند تا با تجليل از اهل بيت عليهم السلام، معرفي خود با استفاده از علم غيب به عنوان امام بر حق، معرفي جانشينان خود، معرفي نواب و وكلاء، برائت از دشمنان اهل بيت و نهايتاً تأكيد بر فرج حضرت مهدي(عج) اين امر را تبيين كنند . البته، پاسخ به سوالات شيعيان و تبيين مباني استخراج احكام و ملاك هاي آن نيز، از ديگر مباحثي است كه در مكاتبات پيگيري شده است.