پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

قرآن كريم كتاب هدايت است كه از جانب خداوند براي انسان‌ها فرستاده شده است. از آن‌جا كه عمل به دستورات قرآن، واجب و تكليف است، لازم است عمل‌گرايي به قرآن در زندگي مسلمانان نمود عيني پيدا كند. بسياري از ما مسلمانان، فقط در حد قرائت به قرآن مي‌پردازيم يا فقط معنا و تفسير آيات را مي‌دانيم اما فهم درستي از هدف آيات قرآن، كه همان عمل كردن به قرآن است نداريم و اين عمل كردن در زندگي ما به عنوان يك فرد مسلمان، نمود عيني ندارد. تحقيق حاضر با عنوان «عوامل مؤثر در عمل به قرآن» به عوامل شناختي، عاطفي و رفتاري عمل به قرآن پرداخته است و روش تحقيق توصيفي بنيادي است. با توجه به گستردگي عوامل دخيل در عمل انسان به قرآن، در اين مجال به برخي از عوامل مؤثر در عمل به قرآن در اين سه بعد پرداخته شده است. در بُعد شناختي كه شامل شناخت فطري، ايمان به اصول عقايد و علم مي‌شود، هرچه سطح شناخت انسان بالاتر رفته، انگيزه‌اش در عمل به آيات قرآن بيشتر شده است. در بُعد عاطفي كه برخاسته از بُعد شناختي انسان است، دستيابي به اميد، توكل، صبر، تولّي و ... نقش مهمي در عمل انسان به قرآن داشته و آيات و روايات اين امر را تأكيد كرده است. هرچه انسان در بُعد عاطفي تقويت شود به همان اندازه موفقيت در عمل به آيات قرآن بيشتر مي‌شود. بُعد رفتاري عوامل مؤثر در عمل به قرآن در دو دسته اخلاق فردي شامل ارتباط انسان با خدا و ارتباط انسان با خود و اخلاق اجتماعي شامل ارتباط انسان با خلق است كه در ارتباط با خلق، عواملي مثل محبت، حفظ زبان، حسن ظنّ، كنترل خشم و ... بررسي و نتيجه گيري شده است كه تقويت انسان در بعد رفتاري، تأثير زيادي در عمل به آيات قرآن داشته است.