پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

موضوع تربيت از جمله مهمترين موضوعاتي است كه پايه‌هاي بناي جامعه، بر آن استوار است. به گونه‌اي كه اهميت آن منجر شده، خداوند مأموراني را براي انجام اين مهم در ميان بشر، برگزيده و به سوي انسان بفرستد. گفته مي‌شود مهمترين رسالت اين مأموران كه همان رسولان خدا هستند، تعليم و تربيت بشر بوده است. در اين راستا، دين اسلام نيز نگاه ويژه‌اي به امر تعليم و تربيت داشته، كه نخستين آياتي كه بر پيامبر (ص) نازل شده مؤيد آن است. پس از پيامبر اكرم، ائمه (ع) نيز در زمينة تعليم و تربيت، فعاليت‌هاي بسياري داشتند. امام حسين (ع) به عنوان يك الگوي اخلاقي، در سيرة خود (مكتب حسيني)، نشانه‌هايي دارد كه بيانگر تربيتي خاص ايشان (تربيت حسيني) است. در اين پژوهش كه با هدف بررسي تربيت حسيني از ديدگاه قرآن و سنت انجام شده، اطلاعات آن به شيوه‌ي كتابخانه‌اي گردآوري گرديده و به روش توصيفي-تحليلي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته‌اند. نتايج به دست آمده حاكي از اين بود كه تربيت حسيني از ديدگاه قرآن و سنت، تربيتي است كه تمامي جوانب تربيتي را در بر داشته باشد. تربيت حسيني از ديدگاه كلي، به معناي تربيت اخلاقي است و تربيت سياسي-اجتماعي حسيني از ديدگاه قرآن و سنت، تربيتي انسان‌ساز است كه در كنار هدايت تكويني و تشريعي، انسان را در مسير صحيح قرار داده و به كمال برساند. ديگر اينكه تربيت اخلاقي و عرفاني حسيني از ديدگاه قرآن و سنت، تربيتي است كه انسان را در مسير قرب الهي قرار داده و او را به خودشناسي و خداشناسي برساند. علاوه بر اين‌ها تربيت علمي و اعتقادي حسيني از ديدگاه قرآن و سنت، تربيتي است كه ضمن تربيت انسان‌هاي عالم، از آنها انسان‌هايي بسازد كه در اعلي درجة علمي، در برابر خداوند متعال خاضع و خاشع باشند و تحت هر شرايطي، توكل به خدا و توسل به ائمه را فراموش نكنند.