پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

خاندان بويه از دودمان ‌هاي ايراني در بخش مركزي، غربي و جنوبي ايران و سرزمين عراق فرمانروايي كردند و مركز فرمانروايي آنان در بغداد بود. در بغداد نيز گروه‌هاي مردمي مسلمان شيعه و سني، مسيحي و يهودي زندگي مي‌كردند و شيوه برخورد با اين گروه‌هاي نامتجانس در مديريت فرمانروايي خاندان بويه از اهميت بسياري برخوردار است، اين گروه ها علاوه بر بغداد در شهرهاي مختلف ديگر فرمانروايي خاندان آل بويه نيز پراكنده بودند. در اين نوشتار با روش كتاب‌خانه‌اي و رويكرد توصيفي و تحليلي به بررسي گزارش‌ هاي منابع كهن درباره وضعيت سياسي، اقتصادي، فرهنگي و اجتماعي اهل كتاب در بغداد دوره خاندان آل بويه پرداخته خواهد شد. به ويژه آن كه در اين دوره مسلمانان پيشرفت ‌هاي زياد فرهنگي و اجتماعي پيدا كردند و انديشمندان نيز در رويكرد آنان نقشي فراواني داشتن كه بايسته بررسي است. اقليت‌هاي مختلف در اين دوره توانستند در كنار شيعيان به اقتصاد و شكوفايي بغداد كمك شاياني را كنند و نفوذ اقليت‌هاي ديني در كارهاي ديواني و اداري در پيشبرد امور سياسي نيز نقش بزرگي داشته است، آنها توانستند با توجه به روحيه تساهل و تسامح گري امراي آل بويه به مناصب مختلف در دربار آل بويه راه يابند و در تصميمات مختلف و موثر در برنامه هاي حكومتي مشاركت داشته باشند.