پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

صحيفه سجاديه به عنوان «اخت القرآن» و «زبور آل محمّد» يكي از آثار بزرگ امامت بوده كه راه‌هاي سعادت بشر را با زبان دعا و نيايش بيان فرموده است. امام سجاد (ع) براي كلام خويش، به طور صريح و غير صريح، از آيات قرآن، فراوان بهره برده‌اند. يكي از مباحث مطرح شده در اين صحيفه ناب، بحث توحيد و خداشناسي است كه در دعاي اول با اقتباس از مضامين بلند قرآني، بيان شده و كاركردهاي قابل ملاحظه اي در زندگي انسان دارد. پژوهش حاضر با روش توصيفي تحليلي مستندات قرآني اين دعا را مورد بررسي قرار داده و كاركردهاي آن را در زندگي تبيين نموده است. با مراجعه به منابع مكتوب تخصصي اين نتيجه حاصل شد كه امام عليه السلام در دعاي اول صحيفه، علاوه بر حمد و ثناي الهي به بيان مباحث توحيدي كه همان توحيد صفاتي و توحيد افعالي مي‌باشد پرداخته است كه قابل تطبيق بر آياتي از كلام وحي مي باشد. همچنين از كاركردهاي دنيوي توحيد در زندگي مي توان به تربيت الهي، تغيير بينش و جهان بيني، ايجاد آرامش رواني، عدم پيروي از شيطان و كفار و...و از كاركرد هاي اجتماعي آن در زندگي مي توان به استكبارستيزي، رفع نايساماني هاي اجتماعي، تحمل سختي و رنج ها و...اشاره كرد.