پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

قرآن، كتاب هدايت، تعليم و تربيت است كه با شيوه‌هاي گوناگون از جمله: قصه، داستان و... به تبيين راه‌هاي رشد و تكامل جامعه پرداخته است و هدفي جز تربيت و سعادت بشر ندارد. به همين خاطر براي ابعاد وجودي انسان (جسمي و روحي)، برنامه‌ها و تعاليمي را تنظيم كرده است كه توسط انبياء الهي به بشر ابلاغ مي‌گردد، و اين تعاليم، شامل مباحث اعتقادي، اخلاقي، سياسي، و... است كه برخي از آنها، جنبه فردي و برخي، جنبه اجتماعي دارد و انبياء الهي موظف بودند خودشان به اين تعاليم عمل كنند و به امت‌هاي خود نيز تعليم دهند، يكي از اين انبياء، حضرت يونس (ع) بود كه تلاش كرد قوم خود را هدايت كند. قرآن كريم پاره‌اي از تعاليم و آموزه‌هايي كه در داستان حضرت يونس (ع) اتفاق افتاده است را در سوره‌اي به نام يونس بيان فرموده است كه مي‌توان در قالب آموزه‌هاي اجتماعي ارشادي از جمله: احساس مسؤليت، احسان به ديگران، انفاق، استقامت در راه حق و... و همچنين به آموزه‌هاي اجتماعي انذاري از جمله: تكبر، عدم تكذيب نبوت، كفر، ظلم و تجاوز، افترا به خدا، شرك، جهل، و ... اشاره كرد، همچنين به آثار رفتار اجتماعي نيز پرداخته است، به همين خاطر پژوهش حاضر تلاش كرده با روش توصيفي – تحليلي و گردآوري اطلاعات به بررسي اين مباحث پرداخته و در نهايت به اين نتيجه دست يابد كه رفتارهاي اجتماعي كه در سوره‌هاي مختلف قرآن مطرح گرديده است بايد در جوامع بشري عملياتي شود تا بتواند عاقبت به خيري نسل‌هاي آينده را تضمين كند.