پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

شانزدهمين سوره قرآن سوره نحل است. يكي از اهداف سوره نحل توجه به معاد و برانگيخته شدن در رستاخيز است. اعتقاد به معاد مهم‌ترين عنصري است كه در جلوگيري از ترويج فساد، گناه و نيز ترغيب انسان‌ها به خير و صلاح نقشي مهم دارد. اعتقاد به معاد است كه سبب رعايت حقوق ديگران مي‌شود. بسياري از مردم معاد را به دلايلي چون جهل، حفظ سلطه خود بر مردم، تمايلات نفساني، عناد، تكذيب حق و ايمان نداشتن باور ندارند. ميل به جاودانگي به‌طور فطري در انسان وجود دارد كه در اين دنيا انسان به آن نمي‌رسد و اگر در وراي اين جهان، جهاني بدون مشقت نباشد، رنج و سختي هاي دنيا با حكمت خداوند سازگار نيست. پس عدالت رحمت و حكمت خداوند متعال اقتضا مي كند كه جهاني فراتر از ماده كه در آن سراسر نعمت باشد و رنج و سختي در آن نباشد وجود داشته باشد كه آن جهان آخرت است. انجام اموري در دنيا سبب دريافت پاداش و عذاب در معاد مي‌شود. ايمان، صبر در مومنان دنيا ، انجام خيرات و عمل صالح همه در دنيا سبب گرفتن پاداش در آخرت مي‌شود. در عوض ايمان نداشتن، كفر، كفران نعمت، پرستش طاغوت زمينه‌اي براي دريافت عذاب در آخرت است. اعمال نيك در دنيا است كه سبب بهشتي يا جهنمي شدن انسان مي‌شود. بهشتيان در باغ‌هاي بهشت و منازل بهشت با شادماني ساكن هستند. خداوند متعال و ملائكه و بهشتيان بر هم سلام مي‌كنند و اينان براي هميشه در بهشت جاودان‌اند. انسان‌هاي گناهكار پس از عرصه جهنم توسط نگهبانان دوزخ به جهنم رانده مي‌شوند.در آنجاست كه جسم و جانشان سوزانده مي‌شود و جهنميان چوب و سنگ‌هاي آتش بوده و ديگر افراد را مسئول ورودشان به آتش مي‌دانند.خداوند به آن‌ها مي‌فرمايد كه شما باوجود راهنما و نعمت‌ها باز آتش نصيبتان شد و فرشتگان كه مأموران دوزخ هستند آن‌ها را به جهنم مي‌فرستند. در جهنم است كه جهنميان با خداوند متعال، ديگر جهنميان، ملائكه و بهشتيان گفتگو مي‌كنند و در جهنميان متوجه مي‌شوند كه در دنيا به وظايف خود عمل نكرده اند و با سهل انگاري امروز به عذاب الهي و جهنم گرفتار شده اند انسان در معاد به كمال و نهايت سعادت و اشقيا به حقيقت شقاوت مي‌رسند در نتيجه انسان به رعايت حقوق مردم ، انجام فرايض و پيشگيري از گناه و تضييع حقوق مردم مي‌پردازد تا در روز بازگشت انسان ها به بهشت نائل شود.