پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده مساله حضور زنان در اجتماع، ميان انديشمندان اختلافي است. برخي با پاره اي از ادله قائل بر عدم حضور زنان در اجتماع هستند و برخي ديگر نيز با توجه به ادله قائل بر جواز حضور زنان در اجتماع هستند. از اين رو هدف در اين تحقيق بررسي مستندات قرآني و روايي حضور اجتماعي زنان با تأكيد بر ديدگاه مقام معظم رهبري است كه با روش توصيفي و تحليلي و روش جمع آوري كتابخانه اي به اين نتيجه رسيده است: بدون ترديد هر انساني حق شركت در اداره و تصميم‎گيري براي جامعه‎اي كه در آن زندگي مي‌كند را داراست. حضور و مشاركت در امور كشور، حق رأي دادن و انتخاب كردن، حضور در مناصب سياسي و اجتماعي و مراكز تصميم‎گيري و غيره از جمله حقوقي است كه در عرصة فعاليت‎هاي اجتماعي و سياسي هر انساني كه از عهدة آن برآيد به رسميت شناخته شده است. حضور انبوه زنان مسلمان در انقلاب و جريانات سياسي اجتماعي آن، چرخشي اساسي در نگاه و رويكرد به حقوق زنان از جمله حقوق سياسي و اجتماعي ايشان ايجاد كرد. نظر مقام معظم رهبري در اين رابطه همواره تأكيد بر حضور گسترده ايشان در صحنه‎هاي مختلف سياسي و اجتماعي كشور امّا با حفظ اصول و موازين اسلامي بود. البته هر چند برخي آيات و روايات دلالت بر اين دارند كه زنان در خانه بايد باشند و حق حضور در اجتماع را ندارند ولي آيات و روايات و شواهد تاريخي نشان مي دهد كه حضور زنان در جامعه ركن محسوب مي شود اما منوط به رعايت موازين شرعي و تقواي گفتاري و رفتاري هستند. رهبر انقلاب اسلامي نيز حضور زنان در جامعه را لازم و ضروري مي داند چون پيشبرد و پيشرفت انقلاب اسلامي مديون حضور فعال زنان در اجتماع بوده است و حضور زنان در اجتماع خصوصا در عرصه سياسي مثل جنگ، محكوميت فتنه گران، راهپيمايي و انتخابات به حفظ انقلاب اسلامي خيلي كمك كرده است. از اين رو حضور زنان در اجتماع نه تنها نقشه ي دشمنان اسلام را خراب كرده است بلكه به نقطه قوتي تبديل كرده است و زنان با فعاليت هايي اجتماعي كه از خود نشان داده اند، توانسته اند در عرصه هاي تبليغ، علم آموزي و سياست و مسائل اجتماعي موفق باشند. البته مقام معظم رهبري معتقد است زنان در درجه ي اول بايد به خانه داري، تربيت فرزندان و همسرداري توجه كنند و بعد با رعايت شئونات اسلامي در جامعه به فعاليت و اشتغال مشغول شوند.