پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده زنان، از ديرباز تا كنون در جوامع بشري، نقش موثري داشته اند؛ از جايگاه رفيع مادري و همسري و تربيت فرزندان تا تصدي انواع مشاغل خرد و كلان اجتماعي؛ كه تمام اين فعاليت ها، بيانگر معاشرت و مشاركت اجتماعي بالاي زنان در سطح جامعه است. اين معاشرت ها در بسياري از موارد، ارتباط با جنس مخالف و در موارد ديگر شامل فعاليت هاي صوتي بانوان مي باشد؛ مانند: خوانندگي، مداحي و سخنراني و غيره. بحث فعاليت صوتي و صداي زن، از گذشته تا به امروز مورد توجه صاحب نظران و انديشمندان اسلامي و غير اسلامي بوده است. برخي با نگاه غير ديني خواستار فعاليت بي قيد بانوان در اين عرصه هستند؛ و نسبت به عوارض و مشكلات آن نگاهي مغفولانه دارند. اما دين مبين اسلام با نگاهي منطقي و جامع، دستورالعمل هايي در اين زمينه دارد تا فعاليت بانوان در چهارچوبي شرعي امتداد يابد و همچنين سلامت آنان و اجتماع نيز حفظ شود. بر اساس بررسي ادله شرعي، مي توان گفت شنيدن صداي زن نامحرم و گفتگو با او جايز است؛ اما به شرطي كه مفسده اي نداشته باشد و لهوي نيز نباشد. نكته مهم در اين بحث، بررسي مصاديق صداي زنان است كه برخي از اين موارد، از جمله مباحث مهم اجتماعي محسوب مي شوند؛ مانند خوانندگي بانوان، كه اكثر طرفداران آن غالبا كساني هستند كه همواره در طول تاريخ براي پيشبرد منافع خود، با شعار دفاع از حقوق زنان، سعي كرده اند تا از آنان استفاده ابزاري كنند. اسلام، خوانندگي بانوان را به شرطي جايز مي داند كه در حضور محارم باشد و غناء نيز نباشد. خوانندگي زنان در حضور نامحرم، نه تنها براي آنان منفعتي ندارد، بلكه آنها را در معرض انواع مشكلات قرار مي دهد. احكامي كه در اين راستا براي زنان وضع شده به اين جهت است تا از سوءاستفاده آنان جلوگيري كند و كرامت انساني بانوان نيز حفظ شود. براي همين در مصاديق ديگر صداي زن مثل مكالمه با نامحرم، شعر خواني، مداحي، قرائت قرآن و امثال آن، حكم شرعي، دائر مدار اين است كه مفسده اي به وجود نيايد. در سايه رعايت اين قوانين است كه بانوان مي توانند با امنيت بيشتري در جامعه فعاليت كنند و حقوق و منافع تمامي افراد حفظ شود؛ و فعاليت اجتماعي بانوان نيز در قالب سالمي تداوم يابد.