پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

مسأله تربيت از نيازهاي مهم و ضروري جامعه انساني است كه مرتبط به زندگي دنيا و زندگي واپسين است. تأثير تربيت بر زندگي انسان بسيار حائز اهميت است و در قرآن و نهج‌البلاغه به امر تربيت ديني بسيار تأكيد شده است. به دليل اعتقاد داشتن به جاودانگي روح انسان ضرورت دارد كه روش‌ها و شاخصه‌هاي تربيت ديني را موردتوجه قرار دهد. انسان در مسير زندگي با موانع، تمايلات، خطرات بسياري مواجه مي‌شود كه با شناخت روش‌ها و شاخصه‌هاي تربيت و تأثير آن بر تربيت انسان مي‌تواند فرد را در اين مسير پرفرازونشيب ياري كند و به سرمنزل مقصود و اهداف والاي تربيت كه همان حصول رستگاري، ايجاد انسان صالح و وصول به كمال بي‌نهايت است، برساند. خداپرستي و خداجويي در فطرت و نهاد انسان وجود دارد و نيز انسان به‌واسطه تفكر و عقلانيت مي‌تواند مسير صحيح زندگي را بيابد و با عمل به آنچه علم دارد در مسير صحيح پيش برود. براي رسيدن به كمال بي‌نهايت بايد از راه‌هايي كه قرآن و نهج‌البلاغه پيش روي انسان گذاشته است پيش برود كه از آن جمله مي‌توان به خويشتن‌داري، محبت به خدا و دين، تزكيه نفس، خوف و رجاء، توبه و ياد مرگ اشاره نمود. اين نوشتار با رويكرد توصيفي ـ تحليلي و مطالعه كتابخانه‌اي، مقالات، نرم‌افزارها، سايت‌هاي علمي مرتبط با موضوع موردنظر است.