پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

دعاي عرفه امام حسين (عليهالسلام) از جمله دعاهايي است كه معارف سرشار آن از قلب مطهر آن حضرت جوشيده است. اين دعا مملو از مضامين تربيتي است كه نشأت گرفته از آموزههاي قرآن كريم است. ازاينرو باتوجهبه اينكه اين دعا داراي عظمت معنايي است داراي اهميت خاصي است، پس در اين پژوهش تلاش شده است با روش توصيفي تحليلي و بهرهگيري از آيات قرآن كريم و روايات معصومين (عليهم السلام) و تفاسير مختلف، مستندات قرآني مباني، اصول و روشهاي تربيتي دعاي عرفه امام حسين (عليه السلام) مورد توجه قرار گيرد. محوريترين مباني تربيتي حاكم در دعاي عرفه خداگرايي و كمال جويي اعم از كمال مادي مانند سلامتي، بركت در رزق و روزي و ياري در مقابله با ظالمان و كمال معنوي مانند سعادت جويي از طريق تقوي، ترك معصيت، دور بودن از شيطان است. و مهمترين اصول مستفاد از دعاي عرفه اصل تدريج و تداوم در انجام عمليات تربيتي است كه امام به صورت مداوم و پيوسته اهداف و غرض خود را با استفاده از اين اصل بيان ميكند. همچنين از مهمترين روش مستفاد از دعاي عرفه دو روش يادآوري نعمتها، الگو گرفتن از داستان سرايي قرآن كريم است كه در روش يادآوري نعمتها امام حسين(عليه السلام) به نعمتهايي از جمله نعمت عنايت، نعمت خلقت، نعمت حفاظت، نعمت كيفيت آفرينش، نعمتهاي مادي و نعمتهاي معنوي اشاره ميكند. در روش الگو گرفتن امام حسين(عليه السلام) دو روش الگوگيري و عبرتآموزي را مورد توجه قرار ميدهد، كه در قسمت الگوگيري به زندگي پنج تن از پيامبران اشاره دارد و نقطههاي اوج زندگي آنها را بيان ميكند و در روش عبرتآموزي به داستان غرق شدن قوم فرعون اشاره دارد و فرجام ننگين زندگي آنها را ياد آور ميشود.