پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

وجود حاكم در جوامع بشري، مورد اتفاق همه ي دانشمندان و جامعه شناسان بوده و در جامعه اسلامي نيز، از ضروريات و اولويتهاي نظام اسلامي است. شيعيان اتفاق نظر دارند كه در عصر غيبت، فقيه جامع الشرايط حاكمي است كه بر جامعه اسلامي ولايت دارد. اما در اين ميان، حدود و اختيارات حاكم اسلامي بحثي است اختلافي كه فقها در اين مورد نظرات متفاوتي ارائه كرده اند.در اين پژوهش، با روش تحيلي وتوصيفي و بصورت كتابخانه اي، حدود و اختيارات حاكم اسلامي از ديدگاه آخوند خراساني و امام خميني (ره)، مورد بررسي قرار گرفته است. برخي از نويسندگان و تحليلگران تلاش مي كنند كه آخوند خراساني را منكر ولايت فقيه دانسته و ديدگاه او را در برابر امام خميني قراردهند. نگارنده در اين تحقيق با گردآوري ديدگاه ها و نظرات اين دو بزرگوار و استفاده از منابع علمي معتبر و بحث و بررسي آنها نتيجه مي-گيرد كه آخوند نيز مانند امام خميني معتقد به ولايت فقيه بوده و هر دو بزرگوار اختيارات حاكم اسلامي را گسترده دانسته و محدوده ولايت فقيه را در حوزه تصرفات عمومي نافذ مي دانند. دستاورد اين پژوهش تبيين انديشه هاي سياسي امام خميني و آخوند خراساني در مورد گستره ولايت حاكم اسلامي بوده همچنين بيان اشتراكات و افتراقات دو ديدگاه مي باشد.