پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

تحقيق حاضر به حيات اجتماعي و اقتصادي شيعيان اماميه در عصر امامين عسكريين (عليهما السلام) ميپردازد. دورهاي كه با سختگيري حاكمان عباسي بر عليه شيعيان همراه بوده و در زمان متوكل عباسي به اوج خود رسيده بود. حاكماني كه با ويران كردن مزار مطهر حضرت سيدالشهدا (عليه السلام) خشم شيعيان را برانگيختند و مردم بغداد را با نوشتن شعار عليه وي بر در و ديوار مساجد و شاعران را با هجويه¬ها به عكسالعمل واداشت. باوجود فشارها و سختيها، شيعيان از لحاظ اقتصادي و اجتماعي فعاليت خود را انجام داده و در امور اجتماعي شيعيان اماميه با امام عليه السلام و شيعيان غيرامامي (واقفيه، زيديه، اسماعيليه و...) حتي با غيرشيعيان و غيرمسلمانان در تعامل بودند. وضعيت علمي شيعيان اماميه نيز در اين دوره خوب بود مناظرات و مباحث علمي رواج داشت مكتوبات و نامه¬ها در مسائل كلامي، فقهي و غيره ميان شيعيان با امامين (عليهماالسلام) و ميان شيعيان رد و بدل ميشد و افرادي مانند ابن¬سكيت از درخشش علمي برخوردار بوده با تربيت شاگردان به انجام مناظراتي با مخالفان و دستگاه حاكمه، خدمات علمي شاياني داشته تا آنجا كه بدست متوكل به شهادت رسيد. از مشكلات مهم اين دوره تأثيرپذيري شيعيان از افكار انحرافي غاليان و هشدار امامين عليهما السلام به اصحاب و شيعيان خود در دوري جستن از اين گروه منحرف و برخورد شيعيان اماميه با غاليان و توصيه امامين عليهماالسلام بود. از لحاظ اقتصادي هم مردم در مضيقه بودند و سختگيريهاي زيادي بر آنها ميشد و شغل اكثر مردم در اين زمان كشاورزي و تجارت بود و از اين طريق امرار معاش مي¬كردند. روش اين تحقيق توصيفي تحليلي با استفاده از منابع كتابخانه اي است.