پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

امانتداري يكي از خصلتهاي اخلاقي است كه وجود آن در ساختن جامعه اسلامي ضروري است زيرا اگر امانتداري و اعتماد از جامعه سلب شود و پايههاي وفاداري كه ركن اساسي امانتداري و اعتماد است از هم گسيخته شود ديگر خصلتهاي اخلاقي و ارزشي كه براي سعادت انسان لازم است خدشهدار شده و به تبع آن جامعه نيز دچار زيان و تباهي خواهد شد. در مباني نظري اخلاق اسلامي جهانبيني امانت دارانه حاكم است و امانتداري جهانشمول، مطلق و استثنا ناپذير است. در قرآن كريم هر جا سخن از امانت و حفظ آن آمده، كلمه امانات به كار رفته است اين معنا را ميرساند كه امانت منحصر به امانتهاي مالي نيست، بلكه مصاديق ديگري مانند: قرآن، دين، اهلبيت(عليهمالسلام)، اسرار و رازها، مشاغل، مسئوليت هاي اجتماعي و سياسي، اعضا و جوارح انسان و محيط زيست دارد. امنيت يكي از اساسيترين و پايهايترين نيازهاي انسان است. عرصههاي گوناگوني دارد مانند: امنيت فردي، اجتماعي، اقتصادي، نظامي و سياسي. امانتداري آثار گوناگوني بر فرد ميگذارد امانتداري به حفظ امنيت فطرت، تكامل ايمان كمك ميكند. به برهان قرآن، عترت و فطرت كسي كه داراي ايمان واقعي باشد و از ايمان خود را به ظلم و گناه آلوده نكند بهتر ميتواند امنيت را براي خود و ديگران ايجاد كند. هر قدر ايمان فرد تقويت شود قوه امانتداري در او بيشتر ميشود. كسي كه امانتدار واقعي باشد از امنيت رواني بهتري برخوردار است. امنيت رواني يعني داشتن روح و رواني عاري از ترس و هراس. امانتداري تأثيرات اجتماعي زيادي دارد مانند: احياي ارزشهاي ديني، ايجاد اعتماد و مشاركت عمومي و همچنين سامان يافتن نظامات اجتماعي.