پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

قرآن كريم، كتابي كامل و جامع است كه درك مفاهيم بلند آيات آن، براي همه، ميسر نيست. بنابراين رجوع به تفاسير، امري ضروري است. در بعضي موارد، مفسران، با يكديگر اختلافاتي دارند كه منجر به پذيرش يا عدم پذيرش يك نظريه تفسيري، ميشود. در تفاسير گرانسگ «تسنيم» و «الميزان» نيز هر چند دو مفسر، از روشي واحد و نسبتا جامعي بهر برده¬اند، اما افتراقاتي نيز با يكديگر، دارند. در بخش مفردات قرآن دو مفسر با دستهاي از معاني مواجه هستند؛ «معناي افرادي» بدون لحاظ قرائن، «معناي استعمالي» با استفاده از قرائن متصل يا پيوسته و «معناي جدي» با استفاده از قرائن متصل و منفصل. دو مفسر در استفاده از هر سه معنا، تفاوتهايي دارند. همچنين افتراقات مباني تفسيري «تسنيم» نسبت به «الميزان» عبارت است از «ارتباط آيات با روايات»، «مباحث فقهي»، «جامع نگري نسبي»، و غيره كه راز آن را مي توان، در ارائه «تسنيم» در حضور فضلا جست و جو كرد. دو مفسر از كتب تفسيري، «شيعه» و «سني» كتب، «لغت»، كتب «روايي»و «تاريخي» بهره گرفتهاند. اما مفسر تسنيم در هر زمينه، از كتب گوناگون و تعداد بيشتري از، «منابع تفسيري» استفاده كرده است. راز اين مطلب در پاسخگويي به مسائل جديد درجامعه نهفته است. در بخش «برداشت از آيات» ميدانداري علمي مفسر بيشتر به چشم ميخورد. نگارنده «تسنيم» در برداشت از آيات نيز، دقيقتر و مفصلتر عمل كرده است و راز آن را بايد در شرايط زماني نگارش تسنيم يعني زمان استقرار نظام اسلامي و به روز بودن و نيازسنج بودن «تسنيم» دانست.