پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

جنگ رويداد ناگوار ونفرت انگيز وحالتي نادر واستثنايي است كه در مواردي مجاز شمرده مي شود يعني هنگامي كه تمام تلاش هاي مسالمت آميز براي دفاع از جامعه ودين وآيين در برابر فساد وانحراف ناكام ماند، آن گاه جنگ بر جامعه تحميل مي شود از اين رو مادامي كه انگيزه واسباب وعوامل جنگ عارض نشود مجوز نبرد وجود ندارد . اسلام در شرايط خاصي به مسلمانان توصيه مي كند كه در برابر بيدادگران مقاومت كنند ودر استقرار امنيت سهيم شوند واگر نبرد براي پيشبرد هدف موثر نباشد از در صلح وارد شوند وهنگامي كه از دفع ظلم ناتوان گرديدند از كشوري كه به آنان بيدادگري مي كند هجرت كنند. اسلام در عين اين كه جنگ را به عنوان آخرين علاج تجويز كرده، بنا داشته كه ميدان جنگ را به عنوان مدرسه اخلاق وآموزش معرفي كند جنگ در اسلام همواره قرين با جهاد بوده است در اسلام آن جنگي از مشروعيت برخوردار است كه منطبق با مفهوم جهاد باشد. از همان بدو حكومت پيامبر (ص) دشمنان اسلام به حكومت تازه بنيان نهاده شده حمله كرده واين حكومت را تهديد كرده اند كه بعداز نزول آيه جهاد ودستور خدا به دفاع از اين حكومت، پيامبر به عنوان فرمانده عهده دار سپاه اسلام شدند. وبعداز ايشان همان راه را شيخين پيمودند. در اين تحقيق بنده برآن شدم كه بررسي تطبيقي سيره نظامي پيامبر در اصول وفنون وچگونگي آغاز جنگ ها با سيره نظامي شيخين انجام دهم در فصل اول مفهوم جنگ وجهاد دراسلام واهداف جنگ وهمچنين در مورد صلح وجنگ اشاره نمودم ودر فصل دوم به اصول وتاكتيك هاي اجرا شده در جنگ شيخين وپيامبر و همچنين اصولي كه ملاك در جهاد از نظر اسلام وقرآن است را اشاره كردم ودر فصل سوم به چگونگي آغاز جنگ ها در دوره پيامبر و در دوره شيخين پرداخته ام ودر فصل آخربه اين اشاره شده است كه تا چه اندازه شيخين در جنگ هاي خود از اصول وفنون پيامبر پيروي كرده وچه فنون ابتكاري داشته اند ودر كدام موارد تفاوتهايي با سيره نبوي داشته اند. من با انجام اين تحقيق به اين نتيجه رسيدم كه پيامبر در جنگ هاي خودشان تمام حقوق بشر و اصول انساني را رعايت مي كردند وشيخين نيز بعد ازايشان تاحدودي توانسته اندهمان اصول را انجام دهند ولي دربعضي موارد نتوانسته اند