پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

با توجه به اختلاف نظر و ديدگاه متفاوت اديان و صاحبّ نظران بويژه در عصر حاضر نسبت به معرفي و تعيين بهترين سبك زندگي انسانها، پژوهش حاضر، با اين هدف انجام شد كه مسأله سبك زندگي متأثراز محبّت خداوند با استفاده از آيات قرآن كريم و روايات اهلبيت (عليهمالسلام) تبيين گردد. در معرفي سبكهاي زندگي توسط ديگر انديشمندان بويژه در معرفي سبك زندگي غربي، نقش و اثر محبّت خدا در ترسيم برنامه زندگي كمتر مورد توجّه قرار گرفته است، حال آن كه از ديدگاه اسلامي، محبّت خدا يك رابطه اي دو سويه بين خداوند و انسان است، كه باعث ميشود انسان خود را در صفات و عمل شبيه محبّوبش قرار دهد. هدف اين تحقيق آن است تا اثبات كند كه محبّت خدا انسان را متحوّل ميكند و نگرش او را به زندگي تغيير ميدهد. در نتيجه نوع گفتار و رفتارش را در برابر معبوديكتا، اعضاي خانواده، مردم و حتيّ در تعامل با ديگر موجودات و طبيعت تحت تأثير قرار ميدهد. تحقيق حاضر با روش كتابخانهاي ضمن تعريف سبك زندگي، تعريف محبّت و تبيين جايگاه آن، آيات مرتبط با مسأله، روايات پيامبر اكرم و اهل بيت (عليهمالسلام) و نيز روش زندگي آنان و ساير شخصيت¬هايي كه قرآن آنان را به عنوان الگوهاي شناخته شده معرفي كرده است، مورد استناد، توصيف و تحليل قرار داد تا نشان داده شود كه چرا و چگونه محبّت خدا ميتواند در سبك وروش زندگي انسانهاي مؤمن، آن هم در تمامي ابعاد ارتباطات اثرگذار باشد. به نظر ميرسد، حلقه مفقودهاي كه در تعامل و ارتباطات گسترده انسانها، با خود، جامعه، خانواده و طبيعت مورد غفلت و بيخبري قرار گرفته و سبك زندگي آنان را به شدت تحت تأثير قرار داده و بيثبات كرده است، فقدان محبّت خدا در زندگي است.