پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده فقه و تربيت دو عرصه مهمى هستند كه نقش برجسته اى در زندگى فرد مسلمان ايفا مى نمايند. تربيت و پرورش همه جانبه انسان از نيازهاى اساسى وى است و انسان در پرتو تربيت صحيح به كمال مطلوب خويش نايل مى آيد. از سوى ديگر، شريعت و بعد عملى آن يعنى فقه جايگاه ويژه اى در زندگى انسان دارد و مجموعه اى از بايدها و نبايدها، زندگى او را احاطه كرده است. تربيت ديني ، كليدي ترين نقش را در توسعه معنوي و كمال يك جامعه ديني ايفا مي نمايد. والدين و مربيان به عنوان مسئولان اصلي تربيت، بايد زمينه فراگيري و انجام برخي از مسائل ديني را براي كودكان فراهم نمايند؛ براساس گزاره هاي متعددي كه در متون ديني وجود دارد، الزام واجبار فرزندان به رعايت تكاليف ديني، از جمله وظايف و تكاليف شرعي والدين است. الزام واجبار فقط در مورد تكاليف واجب و حرام نيست و شامل تكاليف مستحب و مكروه نيز مي شود. تربيت بستر خوشبختي و بدبختي انسانها و جوامع انساني است. از نظر اسلام تربيت ديني نگين تربيت هاي ديگر است؛ اسلام تربيت و تاديب ديني را يكي از حقوق فرزندان مي داند كه اگروالدين در انجام آن كوتاهي كنند مورد عاق فرزند قرار گرفته و در قيامت مورد بازخواست قرار مي گيرند. هدف از اين پژوهش بررسي الزام و اجبار فرزندان از منظر فقه تربيتي است.