پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

غناءيكي ازمباحث دامنه دارفقه ويكي ازمسائل مبتلابه درعصركنوني است كه درذهن مردم ابهامات فراواني راجع به حكم آن وجوددارد .ويژگي هايي براي غناءبيان شده كه اين خصوصيات ،آن راازديگرآوازها متمايزساخته است . معناي لغوي غناء،زيبانمودن ونازك ساختن صدا،صوت طرب آور است ودراصطلاح شرع به صوتي گفته ميشودكه داراي ترجيع (چهچهه)وطرب آور باشد.مشهورفقهاي شيعه ،غناءراكيفيت خاصي ميدانندلذابه حرمت ذاتي غناءمعتقدند.ازطرف ديگربرخي فقهاءغناءرابه معناي هرگونه صوت زيبا ميدانندوبه حرمت عرضي غناءمعتقدندواين عده دسته اي ازآوازهارادرصورتي كه لهوي نباشدازاصل غناء استثناء كرده اند. اين پايان نامه همانطوري كه ازموضوع آن پيداست درپي اثبات مواردي چون:ماهيت غناء،احكام وادله غناءازديدگاه فريقين ،موارد جواز غناءازنظرفريقين ميباشد.برهمين اساس اين پايان نامه مشتمل برسه فصل است : فصل اول :كليات ميباشد ومواردي چون :مفهوم غناءازنظرلغت واصطلاح فقهاء،تعاريف و... رابيان ميكند.وتعريف مختارمااين است كه هرصوتي غناءنيست بلكه صوتي كه مطرب باشدومتناسب بامجالس اهل فسق باشد،موضوع براي حرمت وياحليت است . فصل دوم:احكام وادله غناءكه شامل سه گفتاراست :1-گفتاراول :احكام وادله ازنظرفقه شيعه 2-گفتاردوم:احكام وادله ازنظراهل سنت3-مقايسه ونگاه كلي بين ايندو. فقهاي شيعه دونظريه رامطرح كرده اندكه عده اي قائل به حرمت ذاتي غناءهستندوادله آنهاكتاب وسنت واجماع است وعده اي قائل به عدم حرمت ذاتي هستندوادله آنهاروايات است وبه كتاب استدلال نكرده اندواستدلال به اجماع هم تمام دانسته نشده است .وفقهاي اهل سنت دونظريه رامطرح نموده اندعده اي قائل به حرمت ذاتي هستندوادله آنهاكتاب وسنت واجماع است وعده اي قائل به عدم حرمت ذاتي هستندوادله آنهاقياس وروايات مي باشدودرهمه مذاهب اربعه به هرامامشان نسبت هاي متضادداده شده است يعني به هرامام هم نسبت حرمت ذاتي داده شده وهم نسبت عدم حرمت ذاتي . فصل سوم:مواردجوازغناء(مستثنيات غناء):كه شامل سه گفتار است :1-گفتاراول:مواردجوازغناءازنظرفقه شيعه2-گفتاردوم:مواردجوازغناءازنظراهل سنت3-گفتارسوم:مقايسه بين اين دوديدگاه.كه موارداتفاقي بين ايندو:غناءدرعروسي وغناءدرخواندن قرآن مجيد،غناءدرحداء،غناءدراعيادوخوشي هاوغناءدرعروسي تحت شرايطي خاص استثناءشده است .