پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

تحقيق حاضر، به بررسي تطبيقي و توصيفي رابطۀ معرفت اسماء و صفات الهي با تكامل انسان در فلسفۀ ملاصدرا پرداخته است.در انديشۀ ملاصدرا، صفات خداوند زائد بر ذات او نيست بلكه عين ذات اوست از طرفي تمام موجودات، مظاهري از اسماي خداوند هستند. آنچه نزد خداوند است، حقايق اصيل موجودات است و همگي موجودات در برابر آن حقايق اصيل به منزلۀ سايه و شبحاند.در انديشۀ ملاصدرا همۀ موجودات، زمينهاي براي تحقق انسان هستند و انسان نيز مقدمهاي براي اتصال با عقل فعال. به واسطۀ اين جايگاه رفيع، او برخلاف ديگر موجودات نهايتي ندارد و ميتواند تمام مدارج وجود را تا قرب خداوند طي كند.و آنچه كه در اين پژوهش به دنبال آن بودهايم بحث در مورد تكامل برترين موجود است موجودي كه دو جنبۀ جسمي و روحي دارد و هم جسم او نسبت به ساير موجودات از برترين نوع آفرينش برخوردار است و هم روح او در مقايسه با ساير موجودات داراي مقام والايي است و همچنين اين بزرگي براي او ميسر نميشود مگر با شناخت و معرفت به اسماء و صفات الهي و البته در اين راه علم به كنه ذات حق، ناممكن است اما اسماء و صفات الهي، نشانههاي ذات حق هستند از اين رو انسان با شناخت اسماء و صفات الهي ميتواند خود را بشناسد و از اين طريق ميتواند نفس خود را پرورش دهد و به مراتب عالي برسد و سرانجام بر اساس آن، به تكامل معنوي نائل آيد.اهميت اين موضوع از اين جهت است كه در اين تحقيق با بررسي علوم عقلي به ويژه فلسفۀ ملاصدرا و با توجه به نظريهها (ي هستيشناسي، وجودشناسي و اسماء و صفات الهي و معرفتشناسي) كه قطعاً رابطهاي با تكامل انسان دارد به بررسي رابطۀ معرفت اسماء و صفات الهي با تكامل انسان پرداخته است تا بتوانيم با حل اين مسأله از جهتي پاسخگو به نياز جامعۀ اسلامي و تقويت ايمان ديني باشيم و همچنين با تحليل اين مسائل انسان بتواند پاسخگوي سؤالهاي اصلي خود هم باشد.