پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

چكيده : خدا انسان راآفريد شخصي را از جانب خود فرستاد تا انسان را راهنمايي كرده و دستوراتش را به او برساند و به انسان بگويد هدف خداوند متعال از خلقت چه بوده است.بنابراين عقل حكم ميكند كه حتي اگر انسان، تنها باشد و جامعه هم تشكيل ندهد خداوند متعال براي راهنمايي او، لازم است پيامبري بفرستد تا او را هدايت كرده و از گمراهي نجات دهد.بنابراين نقش انبياء در زندگي بشر تنها به جامعه ختم نميشود، زيرا انسان در حالت تنهايي نيز، به تفكر، پرستش، هدايت، تعليم و تربيت نياز دارد، دستورات الهي را بايد اجرا كند تا بتواند سعادت دنيا و آخرت را به دست آورد و اين كار نيز تنها از انبياء الهي ساخته است و هيچ شخص ديگري نميتواند آنرا انجام دهد. مهمترين خدمت انبياء عظام به بشريت، هدايت و آگاه كردن انسان بوده است و اينكه انسان را از حالت حيوان بودن و حيوانوار زندگي كردن نجات دهند چرا كه حيوانات جز به مسائل مادي و خورد و خوراك فكر نميكنند و اگر انسانيت و حالت معنوي را از انسان بگيريم، او نيز مانند ديگر حيوانات خواهد بود.تعليمات انبياء براي انسانهاي اوليه، در حد فهم و درك آنها بوده است و هرگز فراتر از ظرفيت آنان، دستوري را بيان نكردهاند امام صادق (عليهالسلام) در اين باره فرمودند: هيچگاه پيامبران با مردم با عمق عقل خويش سخن نگفتند سپس فرمودند: پيغمبر اكرم (صلياللهعليهوآله) فرمودند: ما گروه پيغمبران ماموريم با مردم به اندازه عقل و فهم خودشان سخن بگوييم. وجود انبياء الهي در همه دورانها و حتي براي دوران غارنشيني بشر لازم و ضروري است، چرا كه آنان چون تعليم يافته خداوند متعال بودند، ميتوانستند مردم را تعليم داده و تربيت كنند البته تعليم و تربيت و دستوراتي را كه توسط آنها ارائه ميشد، متناسب با درك و فهم همان مردم بود و هرگز بيشتر از ظرفيت آنان چيزي را بيان نميكردند لذا دين آنها، بسيار ابتدايي و كم بوده است.تحقيق حاضر درصدد پاسخ به اين نمونه سوالات واثبات فرضيه نقش آموزشي انبيا بود"اميد است كه از عهده اين مهم برآمده باشد"الحمد لله رب العالمين