پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

اين تحقيق به بررسي كتاب تضاد مفاتيح با قرآن نوشته ابوالفضل برقعي مي پردازد كه نقدي بر مفاتيح الجنان شيخ عباس قمي است. اهميت اين تحقيق از اين جهت است كه ادعيه يكي از متون اصلي ديني در اسلام است و اين كتاب شبهاتي پيرامون ادعيه مطرح كرده است كه مي تواند باعث شك و ترديدهايي در باره ادعيه شود. بدين جهت، اين نوشتار كوشيده است با بهره گيري از روش تحليلي و با مراجعه به منابع معتبر كتابخانه اي به بررسي و نقد اين ايرادات كه ناظر به متن و سند ادعيه مفاتيح بوده، بپردازد. يكي از مهمترين شبهات، رد قاعده تسامح است كه مشخص شد اين قاعده اولا اعتبار دارد و ثانيا ملاك و معيار خاصي دارد و هر نوع تسامحي را شامل نمي شود. برخي اشكالات برقعي سندي بود كه با بررسي سندي مشخص شد كه بسياري از مواردي كه ايشان معتبر نمي داند داري سند معتبر است. در اشكالات محتوايي بررسي ها نشان مي دهد كه بر مبناي آقاي برقعي فقط پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله آن هم در حال حيات، حجت الهي و مشروع مي باشد. لذا حجيت، شاهد بودن، علم، واسطه فيض بودن، بسياري از بايسته هاي امامت را رد مي كند كه با استفاده از ادله قرآني، روايي و عقلي اين موارد ثابت شد. همچنين عدم توجه ايشان به خانواده قرآني - حديثي در هر موضوعي، و نتيجه گيري از يك آيه يا حديث به تنهايي سبب برداشت غلط ايشان از قرآن و ادعيه و در نتيجه منجر به ادعاي خرافه و بدعت و تضاد محتواي مفاتيح با قرآن شده است. ضمن اينكه ايشان ادعيه اي را كه فقط از ناحيه خداوند و پيامبر صلي الله عليه و اله باشد ماثور دانسته و ادعيه غير ماثور را اصلا نمي پذيرد در حاليكه شيخ عباس قمي آن ادعيه را مسامحتا مي آورد ولي خواننده را به صدور آن از علما توجه مي دهد. واژه هاي كليدي : قاعده تسامح، سند، متن، ثواب، راوي مجهول، حجت الهي، خرافات