پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

مسأله موعود باوري يكي از بارزترين و بديهي ترين مسائل مسلمانان است.در اين پايان نامه به بررسي ومقايسه ديدگاه دو انديشمند شيعه،شيخ احمد احسايي وعبدالله جوادي آملي در باور به مهدي موعود ميپردازيم.يكي از مكاتب فكري كه در دو سده اخير نقش قابل توجهي در پيدايش مدعيان دروغين مهدويت دارد، فرقه شيخيه مي باشد.تفاوت ديدگاه شيخ احمد احسايي وآيت الله جوادي آملي با توجه به زيارت جامعه كبيره در جهت معرفي و تبيين مقام و جايگاه و موقعيت امام مهدي (عليه السلام) مسأله مورد نظر ماست ،كه كمك به آگاهي وانسجام جامعه شيعي نموده و انحرافات شيخيه را مشخص مي نمايد.طبق آنچه در بررسي وتحقيق كتابخانه اي بدست آمد، اشتراكات اين دو انديشمند1-اعتقاد به وجود امام مهدي2-نسب واجداد حضرت مهدي مي‌باشد.از جمله افتراقات دو ديدگاه1- نحوه حضور حضرت مهدي در عالم2- طول عمر حضرت مهدي3- نايبان حضرت مهدي را مي‌توان نام برد.به علاوه آيت الله جوادي با ديدگاه عقل فلسفي به تبيين مسائل مهدويت پرداخته و ويژگي خاص ايشان در باور به مهدي موعود، موجود بودن امام در اين دنيا مي باشد.شيخ احمد با ديدگاه اخباري مهدويت را تبيين كرده است. تفاوت اصلي ديدگاه شيخ احمد احسايي و آيت الله جوادي ناشي از تفكر هوروقليايي در ساختار انديشه شيخيه است كه حضور جسماني حضرت را در غيبت وظهور را با ترديد مواجهه مي‌كند.