پایگاه معاونت پژوهش حوزه های علمیه خواهران سراسر کشور

سيّد محمّد قطيفي لحصاوي متولد 795ق، از شاگردان ابن فهد حلّي بود كه پس از رسيدن به محضر خواجه اسحاق ختلاني، به يكي از شاخه¬هاي سلسله كبرويه وارد شد و به رياضت پرداخت و سپس توسط خواجه اسحاق، خرقه پوشيده و طبق كشف و شهودي كه توسط خواجه رخ داد، ملقّب به «نوربخش» و علاوه بر آن، بنابر اقوالي، «مهدي موعود» خوانده شد. آثار اين ادعا را مي توان در كتاب «رساله الهدي» از نوربخش، مشاهده كرد. وي تأليفات ديگري نيز چون «فقه الاحوط»، «رساله شجره الاولياء» و «رساله اعتقادات» نيز دارد. حدود دو قرن بعد، كتاب اعتقادات وي توسط يكي از علاقه¬مندان وي شرح داده شد. قطب الدّين عبدالحيّ لاري، عارف شيعي صوفي، از دانشمندان روزگار شاه عباس اول بود كه در سال 1031ق به تأليف كتاب سراج السّالكين در شرح رساله اعتقادات نوربخش پرداخت. در اين كتاب ابتدا، تشريح عقايد صوفيانه نوربخش و سپس تشريح عوالم صوفيانه آمده و سپس مبحث ولايت، به ويژه ولايت حضرت مهدي،عج الله تعالي فرجه الشريف، پرداخته است. چند نسخه از كتاب سراج السّالكين در كتابخانه تهران به صورت نسخه خطي نگهداري مي¬شود كه محقق در اين پايان نامه با استفاده از اين نُسَخ، مقابله و تصحيح اين نسخه را به انجام رسانيده است.